Boże Miłosierdzie na Łotwie.

15 kwietnia tego roku w pewnej notce umieściłem tylko link do wywiadu w języku łotewskim, gdyż chciałem zdążyć z tematem na Święto Miłosierdzia. Potem dopiero przetłumaczyłem, a dzisiaj wklejam, pomijając niektóre nieistotne i niewielkie fragmenty. Chociaż opis peregrynacji i przygotowań do niej przedstawiony jest bardzo skrótowo, rzuca jednak jakiś mały promyk światła na życie Kościoła na Łotwie, by troszeczkę się z nim zapoznać. Życzę miłej lektury.

***

Wywiad odbył się 6 kwietnia 2018 roku w Rydze.

Tłumaczenie z języka łotewskiego - moje.

Ojciec Stanisław od 4 lutego aż do 15 kwietnia w łotewskich parafiach prowadzi peregrynację Bożego miłosierdzia, podczas której katolicy na Łotwie mają możliwość uczcić relikwie świętej Siostry Faustyny i obraz Bożego Miłosierdzia. Peregrynacja z ...

	Trzy-Krainy
	31 maja 2023 20:16

Matka Kościoła a Kościół w Polsce.

Przed około 50-60 laty biskupi polscy na czele z Prymasem zabiegali u Ojca św. Pawła VI o wprowadzenie oficjalnego tytułu Maryi jako Matki Kościoła, umieszczenie w konstytucji dogmatycznej nauki o Matce Bożej oraz o wprowadzenie święta Matki Kościoła. Dzisiaj, w Jej święto, warto sobie to przypomnieć np. przez lekturę listu Episkopatu Polski z 1971 roku. W tekście pogrubienia moje.

BISKUPI POLSCY OGŁASZAJĄ ŚWIĘTO MARYI MATKI KOŚCIOŁA

List Episkopatu Polski ogłaszający Święto Maryi Matki Kościoła - 4.05.1971

Umiłowane Dzieci Boże !

Episkopat Polski z dniem dzisiejszym ogłasza wiernym święto Maryi, Matki Kościoła, które ma być w diecezjach Polski obchodzone co roku, w poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Dzień ten został wybrany dlatego, że Zesłanie Ducha Święteg ...

	Trzy-Krainy
	29 maja 2023 13:54

Z przechadzki na safari.

Z przechadzki na safari trzeba by chyba przekwalifikować opisaną przeze mnie "Przechadzkę po Chmielowie". Przybył bowiem niespodziewanie jeszcze jeden element z kategorii niebezpieczeństw. Wymieniałem już niebezpieczeństwa takie, jak bagna, rzeka, kamieniołomy. Ale niestety w ostatnich tygodniach pojawiły się na opisywanym terenie wilki.

Najstarsi ludzie nie pamiętają wilków. Myślałem, że nie było ich tutaj może od czasów potopu szwedzkiego. Jednak, kiedy sięgnąłem do wikipedii, by popatrzeć na obszar występowania wilka, znalazłem informację, że:

"W Polsce duże stada wilków bytowały jeszcze w połowie XIX wieku. Polowano na nie – jak podano we wspomnieniach Zygmunta Platera z Białaczewa – na terenie guberni radomskiej. Z kolei Kazimierz Wodzicki w swoich Wspomnieniach z życia łowieckieg ...

	Trzy-Krainy
	26 maja 2023 21:49

Św. Wincenty z Saragossy i Boże Miłosierdzie.

Jak połączyć św. Wincentego z Saragossy z Bożym Miłosierdziem, i to jeszcze w Łagiewnikach? Czy to jest możliwe? Myślę, że, mając już wiedzę z kilku notek o tym świętym, o jego kulcie w Polsce, o biskupie Franciszku, niewiele już pozostało do realizacji tego celu. Najpierw zapoznajmy się pokrótce z postacią pewnego skromnego księdza (za wikipedią), który cichutko będzie nam towarzyszył w całej opowieści.

"Ignacy Różycki (ur. 26 grudnia 1911 w Kryspinowie, zm. 14 października 1983 w Krakowie) – polski ksiądz katolicki, teolog, profesor Uniwersytetu Jagielońskiego i Akademi Teologii Katolickiej w Warszawie, specjalista w zakresie dogmatyki".

Szczególnie interesujący jest następujący fragment:

"Na polecenie Karola Wojtyły jako arcybiskupa krakowskiego przeprowadził jako cenzor w pro ...

	Trzy-Krainy
	16 maja 2023 13:50

Ze Starej Słupi na Śląsk.

W ostatniej notce Początki kultu św. Wincentego z Saragossy w Polsce przypatrywaliśmy się trochę osobom i okolicznościom, które pomagały zapoznawać się z tym świętym, Polakom wcześniej nie znanym. Jednym z owoców rozwoju tego kultu było nadanie wezwania św. Wincentego nowemu, chyba pierwszemu, kościołowi w Starej Słupi (wówczas Słupi). Czy mała Stara Słupia jakoś odwdzięczyła się wielkiemu Śląskowi, z którego sława świętego diakona męczennika rozszerzała się na całą Polskę i bardzo szybko dotarła w okolice Świętego Krzyża? Dała Śląskowi biskupa.

Z poprzedniej notki znamy już nieco historię kościoła św. Anastazego i Wincentego z Saragossy w Starej Słupi, więc przejdę do sedna sprawy. W roku 1897, czyli dokładnie w sto lat po spaleniu się kościoła w tej miejscowości, urodził się w niej ...

	Trzy-Krainy
	15 maja 2023 12:01

Początki kultu św. Wincentego z Saragossy w Polsce.

W internecie znalazłem kiedyś, że w Starej Słupi na miejscu dawnego kościoła św. Anastazego i Wincentego z Saragossy znajduje się:

1) "Tam, gdzie stał kościół drewniany i cmentarz są dwa postumenty z krzyżem i figurą. Na postumencie widnieje napis Na pamiątkę spalonego kościoła w 1797 roku pod tytułem św. Męczennika Wincentego i Anastazego wystawili ten Krzyż Walenty i Marjanna małżonkowie Karbowniczkowie - dn. 3 maja 1841 roku".

2) Jak pisze Roman Mirowski, pozostał zarośnięty krzakami cmentarzyk obok gospodarstwa nr 127.

***

Kult św. Wincentego z Saragossy w Polsce ma znane początki. Znany jest czas, miejsce, kto zaczął i jak wieść o świętym zaczęła się rozchodzić.

W latach 30-tych XII wieku Piotr Włostowic stał się fundatorem klasztoru benedyktynów w swoich dobrach na Ołbinie, obecn ...

	Trzy-Krainy
	10 maja 2023 22:06

Rozpoczął się proces beatyfikacyjny br. Kaliksta Kłoczki OFMCap.

Serdecznie zapraszam do zapoznania się z tekstem przedstawiającym postać br. Kaliksta i rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego. Na dole są też linki do wielu innych materiałów na temat tego pokornego i pracowitego brata, a także modlitwa, którą można wypraszać, w sposób prywatny, łaski dla siebie i innych.

https://archidiecezjalubelska.pl/blog/sesja-inaugurujaca-proces-beatyfikacyjny-slugi-bozego-br-kaliksta-kloczki-ofmcap/

	Trzy-Krainy
	5 maja 2023 19:32

Przechadzka po Chmielowie. Cz. 10, ostatnia.

Przed wejściem na Białą Drogę można jeszcze się wspiąć na wzniesienie z lewej strony. Jest to pierwszy w dzisiejszej przechadzce punkt widokowy. Potem znów wracamy na trasę, czyli zaraz ponad Białą Drogą wybieramy drogę skręcającą w prawo, na południe. Początkowo idzie się po litej gładkiej skale. Następnie droga zanurza się w wąwóz lessowy i delikatnie pnie się do góry, na południowy wschód. Wąwóz się kończy i może się zdarzyć, że droga jest zaorana, ale można nią dalej iść do przodu. Po około 900 metrach dobijamy do drogi polnej idącej prosto na południe i nią się wspinamy ostatnie około 100 metrów.

Znajdujemy się na szczycie góry, po której, czy wokół której krążyliśmy przez ostatnie kilka odcinków "Przechadzki". Na mapie googlowskiej to miejsce jest nazywane Kolonia Boksycka. Pod s ...

	Trzy-Krainy
	21 kwietnia 2023 17:26

Przechadzka po Chmielowie. Cz. 9.

Znaleźliśmy się więc, na koniec "Przechadzki" nr 8, w wąwozie kamiennym "Biała Droga". Wchodzimy wgłąb przez swego rodzaju kamienną bramę i pniemy się w górę. Napotykamy z lewej strony jakby komnatę kamienną. Ma trzy ściany, czwarta otwarta od strony drogi. Podłoga tej komnaty wznosi się metr półtora nad drogą, ostro zjeżdżającą w dół. Strop stanowiły... Ależ, co to? Z dołu Białej Drogi dochodzą nas jakieś głosy, jakby żywa dyskusja. Za chwilę w oknie między skałami pojawiają się... tak, tak, to oni, o. Havranek i o. Smetana. Idą pod górę i machajając rękami, coś sobie tłumaczą.

- Laudetur Jezus Christus!

- In saecula saeculorum. Amen! - odpowiedzieli. Po czym, jakby nigdy nic wdrapali się do owej komnaty, siedli na krawędzi na plecakach, nogi spuścili nad drogą i przez chwilę pili wod ...

	Trzy-Krainy
	20 kwietnia 2023 22:58

Przechadzka po Chmielowie. Cz. 7 i cz. 8.

Wkrótce ul. Wiosenna znów ustala kierunek na południe i wędrowiec podąża wzdłuż zagajnika brzozowego, który niewiele, jak firanka, zasłania widok na Ostrowiec Świętokrzyski. Miasto to na początku XX wieku nosiło nazwę Ostrowiec nad Kamienną, a w latach międzywojennych - Ostrowiec Kielecki. W 1937 roku została mu nadana nazwa Ostrowiec Świętokrzyski. Z prawej strony mija się boisko piłkarskie, a asfaltowa wąska droga zaczyna najpierw powoli, potem zdecydowanie, zsuwać się w dolinę małej rzeki Modły. Prawdopodobnie po kilku latach wszystko się tutaj zmieni, gdyż ten odcinek naszej przechadzki będzie zamieniony na obwodnicę Ostrowca. I tak człowiek wchodzi do Świrny. Gdyby zejść do ulicy, biegnącej na dnie doliny, obok rzeki Modły, i kierować się w lewo, w kierunku Ostrowca, doszło by się ...

	Trzy-Krainy
	19 kwietnia 2023 09:12

Przechadzka po Chmielowie. Cz. 6.

Zaraz za kościołem w Chmielowie odchodzi od skrzyżowania ulica Młyńska, która jakieś dwieście metrów podąża wzdłuż Kamiennej, a przed zabudowaniami, związanymi z dawnym młynem, skręca w prawo i powoli pnie się w górę, niemalże do końca, do ostatnich budynków mieszkalnych, ponad pół kilometra asfaltowa, a później, schodząc do niewielkich pól nad rzeką, zamienia się w zwyczajną, niemal znikającą, drogę polną.

Właśnie pierwsze dziesiątki metrów ul. Młyńskiej wpisują się w prawie zupełnie prostą linię północ południe, obejmującą na północ: odcinek ul. Spacerowej (zjazd z góry, trochę w płytkim wąwozie), a na południe, już za rzeką, dwustumetrową drogę na grobli, dochodzącą do ul. Kunowskiej u stóp stromej skarpy wyżyny lessowej. Kamienna zmieniała nieustannie swoje koryto, jak to jest z rz ...

	Trzy-Krainy
	18 kwietnia 2023 14:58

Kult Bożego Miłosierdzia na Łotwie 2017-2018.

Chciałbym się podzielić pewnym świadectwem uczestniczenia w rozszerzaniu kultu Bożego Miłosierdzia na Łotwie w latach 2017-2018. Ponieważ zaś jestem trochę przeziębiony i nie mam siły na tłumaczenie z języka łotewskiego, a wierząc, że obecnie nikomu nie jest trudno przetłumaczyć tekst w internecie, odważam się wkleić wywiad, który w bardzo małej pigułce podsumowuje niejako istotę tego, w czym dane mi było uczestniczyć. Licząc na zrozumienie Szanownych Czytelników, a chcąc zdążyć z opublikowaniem materiału na Święto, życzę dla każdego bogactwa Bożego Miłosierdzia.

https://katolis.lv/2018/04/tiks-satriekti-muri-kas-nelauj-dieva-zelsirdibai-ieiet-cilveka/

	Trzy-Krainy
	15 kwietnia 2023 21:36

Przechadzka po Chmielowie. Cz. 5.

Pewne starsze małżeństwo, chcąc uporządkować papiery i dokumenty rodzinne, by w przyszłości dzieci i wnuki nie miały w tych sprawach żadnego problemu, odwiedzało różne urzędy i przeglądało szuflady w domu w poszukiwaniu ewentualnych kwitów, co w powyżej przedstawionej perspektywie do czegoś by się przydały. Pewnego pięknego dnia doszło do dziwnego odkrycia. Ale gdzie, jak i kto w tym uczestniczył, to nie napiszę, gdyż opowiastka musi mieć jakąś swoją tajemnicę. W każdym bądź razie, w chwili pewnego odkrycia źrenice oczu męża się rozszerzyły, a żona przymrużyła powieki, zatapiając się w dawnych czasach i próbując sobie jak najwięcej przypomnieć...

Kończyła się wojna. W kwietniu 1945 roku panny zbierały kaczeńce na łąkach, a później mlecze, pletły wianki i szły na drewniany most w Kunowi ...

	Trzy-Krainy
	14 kwietnia 2023 21:16

Przechadzka po Chmielowie. Cz. 4.

Zbliżając się do centrum Chmielowa drogą przez łąki, mając po prawej ręce wzgórze, na którym w czasach rzymskich było obozowisko, jak to przedstawiłem w "Przechadzce" nr 1, wędrowiec zaczyna coraz wyraźniej dostrzegać czerwone dachy kościoła z wieżą i plebanii. W ciągu ostatnich trzydziestu lat przybyło tutaj dużo drzew i krzewów, gdyż coraz mniejsza powierzchnia łąk jest koszona. Czasem więc kształty kościoła, a nawet wieży, nikną na chwilę za zielono-szarą zasłoną. Idąc tą drogą, a odcinkami po prostu łąką, wędrowiec przedziera się jakby pod prąd nurtu dawnej Kamiennej, przeniesionej dwa wieki temu pół kilometra na południe. Rowy odwadniające, ciągnące się wzdłuż łąk i drogi, teraz porządnie zarośnięte, jeszcze 40 lat temu służyły w mroźne zimy za trasy łyżwiarskie dla miejscowych dz ...

	Trzy-Krainy
	5 kwietnia 2023 07:36

Przechadzka po Chmielowie. Cz. 3.

Nawiązując do pierwszej części "Przechadzki...": zeszliśmy z piaszczystej górki, na szczycie której przed 1800 laty znajdowały się obozowisko i cmentarzysko. Przed nami znajduje się dolina Kamiennej.

Podstawowe niebezpieczeństwo jest u naszych stóp. Stanowi je prawdziwe bagno z otwartym miejscami lustrem rudo-czerwonej wody, głębokie na kilka metrów. Część bagna od strony północnej porósł już las czarnej olchy, skrawek podstawy wzgórza osiągnęła łąka, po której można już przejść, choć przed 50 laty fragment stanowiło otwarte lustro wody, a drugą część - ruchomy kożuch przerośnięty korzeniami trawy. Jednak po środku, dokładnie w miejscu, do którego doszliśmy, znajduje się stara, niska, ale solidna, choć wąska, grobla. Nią to właśnie przechodzimy. Skręcamy w prawo i idziemy najpierw słab ...

	Trzy-Krainy
	4 kwietnia 2023 08:28

Przechadzka po Chmielowie. Cz. 2.

Z miejsca, w którym przerwaliśmy przechadzkę, przelatujemy na chwilę trzy kilometry na zachód, na skraj Chmielowa. Jest tam Buczyna, czyli las porastający skarpę wyżyny lessowej, spadającej pięćdziesięciometrową wysokością w dolinę Kamiennej. W Buczynie już od dawna nie ma ani jednego buka, ale za to rośnie na krańcu lasu, na samym dole, stara osika. Wyróżnia się tym, że w 1990 roku lubił na jej gałęziach przesiadywać puszczyk. Może był to zwykły puszczyk, a może jednak nie zwykły, bo gdyby takie, jak ten, były wszystkie puszczyki, to życie ludzi na ziemi stałoby się zupełnie nieznośne.

Nie wiedział o tym puszczyku o. Havranek (proszę mi wybaczyć, że w innej opowiastce z XVIII wieku też występował, ale takie jest prawo opowiastek, że czas schodzi czasem na drugi plan), co właśnie parę ...

	Trzy-Krainy
	3 kwietnia 2023 14:36

Przechadzka po Chmielowie. Cz. 1.

Po wysiądnięciu z pociągu na Boksycce rozglądamy się i bez trudu znajdujemy wiadukt. Kierujemy się ku niemu, przechodzimy pod i wchodzimy na teren Chmielowa. Z prawej strony znajduje się pętla busa relacji Ostrowiec Świętokrzyski - Chmielów. My jednak idziemy dalej główną ulicą, ul. Spacerową, która po skręceniu w prawo wspina się krótko w górę. Po kilku minutach odbijamy w lewo, na wschód, w ulicę Piaski. Zatrzymujemy się dopiero po około trzystu metrach tam, gdzie na północ odchodzi niewielka dróżka, ul. Leśna. Interesuje nas całe to miejsce, które leży przed nami, na wschód od ulicy Leśnej.

Wędrowiec z pewnością zwróciłby przede wszystkim uwagę na piękny widok doliny Kamiennej na południu. Ale nie po to tutaj przyszliśmy, by podziwiać widoki. W II wieku post Christum znajdowały się ...

	Trzy-Krainy
	2 kwietnia 2023 20:00

Opowiastka o pewnej rodzinie i polu.

Około 125 lat temu on i ona zawarli sakramentalny związek małżeński w kościele parafialnym pod wezwaniem świętego Mikołaja w Szewnie. Następnie zamieszkali na terenie parafii w jej rodzinnej wsi, w Chmielowie.

Ich rodzinny dom, gniazdo rodzinne, znajdował się niedaleko od rzeki Kamiennej, akurat tyle, by spacer nad Kamienną, rozejrzenie się wokół i powrót mogły się zamknąć jedną dziesiątką różańca.

Dom położony był na styku dwóch światów, czyli doliny rzeki Kamiennej oraz wyżyny lessowej. Właściwym byłoby tutaj zdefiniowanie pojęcia tej doliny: jest nią obszar, który zalewały wody prawie corocznych powodzi. W świetle takiego określenia pojęcia tej doliny dom wznosił się tuż za jej granicą, czyli na początku wyżyny lessowej.

Pan Bóg błogosławił małżonkom, więc rodzina ubogacała się kole ...

	Trzy-Krainy
	28 marca 2023 22:19

Krzew winorośli.

Dawno dawno temu, w drugiej połowie XVIII wieku, w pewnym ogrodzie przyklasztornym żył sobie stary krzew winorośli. Mógł słuchać modlitw zakonników, które dochodziły z chóru zakonnego, czyli kaplicy klasztornej, mającej okna od strony ogrodu, i śpiewów dolatujących przez uchylone drzwi i okna kościoła. Codziennie też mógł się napatrzeć na ojców i braci przechadzających się po ogrodzie i nasłuchać się wielu mądrych i pobożnych rozmów.

Były to czasy, gdy do Rzeczypospolitej przybywało wielu zakonników z Czech, aby wspomóc rozwój życia konsekrowanego po zniszczeniach wojny północnej. Wraz ze wzrostem powołań Polacy, jako miejscowi, chcieli, na przykład, coraz więcej uczestniczyć w zarządzaniu prowincją. Stąd w dokumentach z kapituł pojawiał się często gdzie termin "nati", czyli "urodzeni" ...

	Trzy-Krainy
	21 marca 2023 22:00

Nie ma przypadków, są znaki.

Dawno temu, powiedzmy, że w 2006 roku, zaproponowałem pewnej zaprzyjaźnionej rodzinie, że ufunduję im figurę Matki Bożej. Figura Maryi Niepokalanej miała być z żywicy, 160 cm wysokości. Rodzina miała wymurować pod nią postument.

To miała być taka pomoc dla tej pobożnej rodziny, bo nieraz można było zauważyć kogoś chodzącego z różańcem po ogrodzie. Postawiłem jeden warunek, a mianowicie, żeby figura została postawiona kilka metrów (do 10 m) od domu, skierowana ku domowi i w najpiękniejszym miejscu w ogrodzie. Było tam właśnie takie miejsce, cichy i słoneczny zaułek, otoczony cyprysikami i żywopłotem. Przechodziła tamtędy ścieżka, jedna z wielu w ogrodzie, więc kto by szedł do pracy w ogrodzie lub wracał, mógłby zatrzymać się na modlitwę. Miejsce to nie było do czegoś konkretnego przezna ...

	Trzy-Krainy
	17 marca 2023 22:34