Korzystając z uprzejmości Szanownego Autora wklejam poniżej fragmenty jego prac dotyczące dwóch parafii w Subotnikach i Witebsku, gdzie obecnie są kościoły pod wezwaniem św. Władysława Węgierskiego. Szanowny Autor zajmuje się bardzo szczegółowym badaniem historii Kościoła na Białorusi. Co pewien czas wydaje objętościowo przebogate książki o kolejnych częściach poszczególnych diecezji, o parafiach, duszpasterzach i parafianach. Poniżej przedstawiam ledwie drobną próbkę z dzieł Autora. Pominąłem przypisy, które tutaj nie są konieczne, a pozostawione powiększyłyby notkę prawie trzykrotnie. Miłej lektury!

**********

KOŚCIÓŁ PW. ŚW. WŁADYSŁAWA W SUBOTNIKACH

(Białoruś)

 

ŹRÓDŁO: Jan Fibek "Dzieje parafii (...) na Białorusi" - Część III: Diecezja Grodzieńska - T3 Wschodnia część diecezji.

 

Rozdział XIII

 

O katolickich świątyniach nad rzekami Gawia i Niemen [na terenia rejonu: iwiewskiego]

Subotniki (p.w. Św. Władysława króla) ……………………………… 487-497 str.

Żemosław (kaplica p.w. Chrystusa Króla i Matki Bożej Fatimskiej)  498-499 str.

Kwiatkowce (kaplica) …………………………………..…………………… 499-500 str.

Kudejsze (kaplica) ………………………………………….…………………….. 500 str.

Subotniki (kaplica)………………………………………………….…………….. 500 str.

Wasilewicze (kaplica) ……………………………………………….…………….. 500 str.

Obszar parafii Subotniki ……………………………………………………..…… 500 str.

 

Subotniki (Суботнікі) – parafia p.w. św. Władysława (dawniej p.w. św. Jerzego).

 

Wstęp

Zależność tego terenu od rzymsko-katolickiej administracji kościelnej jest bardzo stara, bo już w 1423 r., istniała tu dokonana dla Kościoła tzw. fundacja Monwidów, z jakiej powstała na tym terenie parafia Gieraniony - Subotniki, taką też datę fundacji podają niektóre opracowania, natomiast w innych odnajdujemy rok 1636 jako datę pobudowania drewnianej świątyni p.w. Św. Jerzego - według tych źródeł miała to być fundacja ks. Albrechta Radziwiłła. Parafia Subotniki doczekała się już dość dokładnych opracowań, dlatego łatwiej jest zestawić jego historie.

 

W diecezji wileńskiej (WKL) - 1545-1569 r.

 

• 1545-1555 – proboszcz ks. Paweł SKASZEWSKI

Dnia 24.XI.1545 r. na prośbę miejscowego proboszcza ks. Skaszewskiego, uposażono istniejący tu kościół p.w. Św. Jerzego, czego dokonał król polski Zygmunt I. Powyższą datę uważano później za czas fundacji.

 

• XVII w. – w obrębie nowinek kalwińskich

Świątynia została zabrana przez kalwinów i dopiero w latach siedemdziesiątych zwrócona przez Radziwiłłów dla kultu rzymsko-katolickiego.

 

W diecezji wileńskiej (Rzeczpospolita) - 1569-1660 r.

 

• 1573 – proboszczem ks. WYSOCKI

W dniu 20.08.1573 r. nastąpiło odnowienie funduszu parafialnego przez Albrechta Radziwiłła (brat ówczesnego biskupa wileńskiego), dzięki czemu odremontowano drewniana świątynię (lub postawiono nowy kościół) odradzając jednocześnie parafie, po latach, gdy protestantyzm zaprowadzał tu miejscowy właściciel korzystając z pomocy istniejącego zboru.

• 1580-1635 – w diecezji wileńskiej

Jeszcze przy „odnowieniu zapisu” parafii przydzielono na fundusz parafii m.in. 20 włók ziemi, co stało się podstawą do utrzymania na tym terenie niezależnego kapelana.

• 1635-1660 – w diecezji wileńskiej

Kościół został po raz kolejny wyremontowany, lub zbudowany jako nowy, drewniany obiekt w 1636 r. Podatek od dóbr kościelnych Subotniki (tzw. Podymne) w 1653 r. wynosił 12 złp. i pobierano go od 8 domów,

 

W diecezji wileńskiej (do rozbiorów) - 1660-1795 r.

 

• 1660-1672 – w diecezji wileńskiej (dekanat raduński)

Po zniszczeniach wojennych parafia nadal funkcjonuje, o czym przekonuje nas dokument z 1669 r. gdzie w tzw. Synodzie Sapiehy umieszczono ją w dekanacie raduńskim; nieco gorzej przedstawia się ekonomia plebanii, bowiem w 1673 r. pobierano podatek „podymne” tylko od 3 domów.

 

• 1673-1674 – proboszczem ks. Jan OLOFF.

W czasie wizytacji 1674 r. istniał tu drewniany kościół, według niektórych relacji w roku 1681 wybudowano nowy drewniany kościół p.w. Św. Jerzego (może tylko konsekrowano?).

 

• 1675-1715 – w diecezji wileńskiej

W tym czasie (ok. 1690 r.) do parafii należą następujące miejscowości: Naliboki, Łazduny, Łyntupka, Pogawie, Trypla, Nackowszczyzna, Gawia, Subotniki, Zemłosław + filia, Plebania Subotniki. Było to razem 93 dymy, więc chyba nieduża parafia, choć dosyć rozległa.

Kolejne lata, zwłaszcza w ok. 1709 r. przynoszą osłabienie gospodarcze (w czasie epidemii i zarazy), co może być powodem, że w 1712 r. dobra subotnickie zostały przekazane w zastaw dominikanom nieświeskim.

 

• 1716-1717 – proboszcz ks. Jan DĄBROWSKI

W 1717 r. jest to parafia w dekanacie raduńskim.

 

• 1737-1747 – proboszcz ks. Tomasz SZYMAK

W 1735 r. miasteczko liczy 125 dymów a przy kościele istnieje plebania. W 1744 r. podawano Subotniki, jako parafia przynależną do dekanatu Raduń. Na terenie parafii znajdowało się 35 miejscowości (Sobotniki, Rybaki, Zalesie, Dubrowlany, Borowiki, Kudeyszy, Narbuty, Łyntupy, Slosarze, Dowłany, Romany, Białynszczyzna, Tarucie, Kołwacie, Jaruszy, Girdziuny, Kwiatkowce, Jakuń, Zemosław, Szrkucie, Łaukiniki, Podworance, Rudnia, Wodole, Czechowicze, Pogawie, Jakunki, Trypla, Komiażewszczyzna, Kryliszki, Abramowszczyzna, Łyntupka, Zemaytuki, Baradyny, Ilcewicze). Ponadto istniała filia w Łazdunach, do której przynależało 15 miejscowości.

 

• 1755-1760 – odrodzenie parafii.

W 1755 nastąpiła restauracja świątyni, choć początek prac, mógł dotyczyć i poprzedniego roku, z fundacji Jerzego Abramowicza, jakiemu zawdzięcza parafia postawienie nowej plebanii.

W kościele przechowywany był cudowny obraz NMP. Prawdopodobnie proboszczem jest ks. Wawrzyniec KUCZYŃSKI, brak jednak dokładnych potwierdzeń, na ten wcześniejszy okres jego działalności.

 

• x1764-1765 – proboszczem ks. Wawrzyniec KUCZYŃSKI

Parafia w dekanacie raduńskim.

 

• 1765-1766x – proboszczem ks. Antoni BOHDZIEWICZ

Parafia Subotniki

 

• x1769-1773x – proboszczem ks. Józef ŁUBIEŃSKI

W tym czasie parafia należy do średnich wielkością, gdyż w 1781 r. liczy 1.781 kat., i należy do dekanatu raduńskiego.

 

• 1775-1780 – proboszcz ks. ROMANOWSKI

Jest to czas reform oświatowych, i szykującej się aneksji tego terenu do Rosji, co miało dokonać się w wyniku II rozbioru.

 

• 1790-1795 – proboszcz ks. Dionizy CHEŁCHOWSKI

Wspomagał pracę duszpasterską tym czasie komendarz ks. Mateusz Marcinkowski. Filą parafii jest nadal kościół w Łazdunach. Czasem wspominany jest, jako proboszcz, już w 1792 - ks. Laskowski, możliwe ze chodzi tu o późniejszego plebana ks. Józefa Laskowskiego.

 

W diecezji wileńskiej (po rozbiorach) - 1795-1864 r.

 

• 1795-1797 – w diecezji wileńskiej

W 1797 r. przy kościele istniał dom („szpital”) dla ubogich, utrzymywany z fundacji parafian, w jakim mieszkało 9 ubogich.

 

• 1798-1822 – proboszcz ks. Józef LASKOWSKI

W 1798 r. ks. Józef Laskowski jako „curat”. Wspomagali: 1798-1799 – o. Ludwik Chłusewicz, 1798 – ks. Mateusz Metrykiewicz (wikary Łazduński), 1801 – ks. Mateusz Bowkiewicz, 1807-1808 – ks. Tomasz Szarkowski (w), 1815-1816 – ks. Tomasz Pawłowski (kom)

Pleban Subotnicki toczył spór sadowy z Józefem Umiastowskim o prawo do korzystania z majątku Stare Gieranony. W 1822 r., po śmierci proboszcza Laskowskiego, tymczasowa zmiana na urzędzie plebana.

 

• 1822-1823 –administrator ks. Emmerykus MISSEWICZ

Informacja o pobycie tego kapłana tylko na podstawie jednego źródła (schematyzm na 1823 r.), miał wtedy tylko 2 lata kapłaństwa. 1820-1823 – ks. Jerzy Żukowski (w)

 

• 1823-1832 – proboszcz ks. Andrzej DZIEKOŃSKI

Wspomagali: 1825-1826 – ks. Marcin Hryniewicz (w), 1830-1831 – ks. Dionizy Roycewicz (a) , 1831-1832 – ks. Paweł Dobszewicz, 1830-1832 - ks. Stanisław Podhajewski,

W 1809 do drewnianej świątyni dobudowano murowana kaplice dla Umiastowskich, w tym też roku ufundowano nowe organy. Zmiana na urzędzie proboszcza w 1832 r.

 

• 1832-1837 – proboszcz ks. Piotr DOBSZEWICZ

Wspomagał: 1835-1837 r. - ks. Karol Kozakowski (w)

 

• 1837-1849 – proboszczem ks. Franciszek ZARINI

Wikarzy którzy w tych latach pracowali w parafii Subotniki to: 1838 - ks. Karol Kozakiewicz, 1840 - ks. Antoni Klimaszewski, ks. Czesław Bukowski, ks. Ludwik Gimbut, ks. Michał Jurewicz, ks. Stefan Pezowicz.

W 1842 r. obszar funduszowej ziemi przy plebani wynosił jeszcze ponad 10 włók, później została ona skonfiskowana na skarb państwa. W tym samym 1842 r. zbudowano na cmentarzu parafialnym drewnianą kaplice. W 1848 r. nadal na terenie parafii istniała filia w Łazdunach (obsługiwał ją wtedy ks. Hipolit Iwanowski).

 

• 1851-1852 – proboszcz ks. Karol RUKUJŹA.

Na terenie parafii istniała filia w Łazdunach, którą obsługiwał do 1860 r. ks. Klemens Płaskowski OCD, oraz kaplice w Kwiatkowcach i na cmentarzu w Subotnikach.

W 1853 r. do parafii należały, oprócz miasteczka Subotniki, miejscowości: Kwiatkowce, Biczki, Rydzewszczyzna, Kudejsze, Judzejce, Słosorze, Pietrymanowszczyzna, Łyntupa, Zemłosław, Łankieniki, Huta, Wysockie, Girdzuny, Podwarańce, Szarkucie, Rybaki, Narbuty, Zalesie, Żamejteck, Bielanszczyzna, Nowosiady, Romany, Dobrowlany, Maziule, Łyntupka, Borowiki, Dangiełłowszczyzna, Muchlniszczyzna, Sieraki, Pogawie, Czechowce, Trypla, Annopole, Trypla, Jakun, Tarusie, Zalesie, Kisły, Wasilewicze, Pasieka, Zajelnik, Korkienięta, Kryliszki, Szawioły, Nowiki, Wadole, Chylewicze Jakunta, Małachy. Włączono tu również jako filie kościół w Łazdunach z 16 miejscowościami.

 

• 1854 – proboszcz ks. Wincenty KORBANOWSKI

W tym czasie (1855 r.) kapelanami w Subotnikach byli bernardyni. Kościół był budowla drewnianą na kamiennym fundamencie z dwoma wieżyczkami na frontonie, nad prezbiterium była mała kopuła.

 

• 1855-1863 – proboszczem ks. Andrzej ZNOSKO.

W latach 1858-1860 wikarym w tej parafii jest ks. Benedykt Sorosiek OP; ponadto w filii Łazduny

pracował: 1849-1864 - ks. Klemens Płaskowicki OCarm (f), istniała też kaplica cmentarna Kwiatkowce; w 1860 r. parafia liczy 4.606 kat., nadal 2 kaplice i filia Łazduny.

 

W diecezji wileńskiej (po powstaniu) - 1864-1905 r.

 

• 1866 – proboszczem ks. Antoni JACKIEWICZ.

Istniała na terenie parafii istniała nadal filia Łazduny, gdzie wikarym był w 1866-1868 r. - ks. Antoni Połubicki, ponadto czynna była kaplica w pobliskich Kwiatkowcach.

 

• 1866-1869 – proboszcz ks. Andrzej ZNOSKO.

Był to prawdopodobnie jego kolejny pobyt w tej parafii. W 1867 r. parafia liczy 3.378 kat., funkcjonuje samodzielna filia Łazduny, kaplica Kwiatkowce i Subotniki (cm.).

 

• 1869 – proboszcz ks. Antoni JACKIEWICZ

Parafia Subotniki

 

• 1870-1880 – proboszczem ks. Jozafat KORKUC

Proboszcz w 1871 r. odesłał podręcznik do rosyjskich nabożeństw, tzw. „Trebniki” do swego dziekana, co odebrane było jednoznacznie, jako sprzeciw wobec wprowadzania języka rosyjskiego do nabożeństw w kościele katolickim.

Ponadto z dokumentów wynika, że oskarżono ks. proboszcz o odprawienie w czasie odpustu „nielegalnej” procesji z nabożeństwami, na które to zaprosił bez pozwolenie lokalnej władzy 6 kapłanów.

Wiadomo również, że w 1872 wikarym był ks. Jan Łunkiewicz.

Wspomniana już wcześniej, filia parafii kościół w Łazdunach, jaki przychodziło obsługiwać tutejszym duchownym liczył 4.180 kat., później nieco więcej: 1877 r. = 4.263 kat. Ustalenia wymaga fakt publikowania nazwiska ks. Władysław Andruszkiewicz OSTT, jako proboszcza w 1873-1874 r., może to zstępstwo?

 

• 1880-1881 – proboszczem ks. Józef MIKIELUNAS

W latach 1881-1884 filialistą był ks. Aleksander Janusewicz, obsługujący prawdopodobnie kościół w Łazdunach.

• 1882-1884 – proboszcz ks. Antoni DOWROWSKI

W 1881 r. parafia liczy 4.963 kat., a razem z filią jest to blisko 9,5 tyś.

 

• 1884-1886 – proboszcz ks. Michał KOWALSKI

W 1884 r. parafia liczy 4.872 kat.

 

• 1886 – proboszcz ks. Adam PRAPULINAT

Osoba proboszcza podawana była represją carskim, za sposób prowadzenia prac duszpasterskiej, m.in. w 1886 r. zapłacił 25 rubli kary.

 

• 1887 – vacat.

Parafia liczy w tym czasie [1888 r.] 4.753 kat., rok później cenzor pozwolił na podanie liczby 5.467 kat., co razem z filią wynosiło pow. 10 tyś. osób.

 

• 1887-1892 – proboszcz ks. Konstanty MAJEWSKI.

W początkach swej bytności na parafii proboszcz został ukarany grzywna w wysokości 100 rubli za odmowę w uroczystości poświęcenia szkoły w Subotnikach przez prawosławnego popa.

W tym czasie (ok. 1879 r.) parafia liczy 4.593 katolików i należy tu, dużo liczebniejsza od samej parafii, filia Łazduny (8.856 kat.) oraz kaplica Kwiatkowce.

 

• 1892-1893 – proboszcz ks. Feliks MINGIN.

Licząc razem (Subotniki i Łazduny) w 1892 r. podano liczebność parafii jako 5.766 kat.

 

• 1894-1897 – proboszcz ks. Bolesław KORN.

Parafia liczyła w tym czasie, najwięcej jak dotychczas katolików, bo w1897 r. było tu 5.889 osób. W 1885 r. otoczono cmentarz przykościelny nowym kamiennym murem, z pięcioma kapliczkami do nabożeństw różańcowych.

• 1897-1905 – proboszcz ks. Józef MIKIELUNAS

W 1897 r. zaprojektowano budowę nowej świątyni (projekt W. Stypułkowskiego). Niestety w czasie wizytacji biskupiej (1898 r.) był tu jeszcze drewniany kościół, przy nim „murowana kaplica PP. Umiastowskich”; bierzmowania udzielono 4.554 osobom.

[ode mnie: prawdopodobnie w tych latach wybudowano obecnie istniejący kościół św. Władysława]

W 1900 r. istniał tu już „murowany kościół”. Parafia w kolejnych lata wzrastała liczebnie, według źródeł kościelnych liczyła w: 1901 r. = 6.280 kat., 1904 r. = 6.300 kat.; 1905 r. = 6.423 kat., niezmiennie podawano na jej terenie 2 kaplice kaplicę w Kwiatkowcach i Subotnikach (cm.).

W kościele istnieje cudowny obraz NMP, opisany w publikacji z 1911 r., tam też rysunek drewnianej świątyni.

 

W diecezji wileńskiej (czas „tolerancji”) - 1905-1925 r.

 

• 1905-1907 – proboszcz ks. Jan KRZYSZTOFIK

W 1907 r. zakończono budowę nowej świątyni, kontynuowano prace przy jej wystroju wewnętrznym. Wielkość parafii w tym czasie ulega zmniejszeniu z powodu „otwierania”, jako parafialne, innych kościołów (np. Łazduny). Liczebność parafii: 1906 r. = 6.540 kat., 1907 r. = 5.565 kat. Potwierdzenie zmiany na urzedzie proboszcza pojawia się w VII.1907 r.

 

• 1907-1908 – proboszcz ks. Józef BORODZICZ

Proboszcz jest postacią bardzo barwną, poznajemy jego losy z pozostawionych przez niego pamiętników. Czasem zdarzały się konflikty z władzą państwową, m.in.: Kolator parafialnego kościoła hr. Ignacy Karol Milewski, ożeniony z hr. Umiastowską, postarał się o donos do biskupa, na opór proboszcza ks. J. Borodzicza, co do wystroju świątyni budowanej staraniem rodziny Umiastowskich. Spór relacjonowała prasa. Duchowny został pozbawiony praw administratora parafii, jednak sądzenie przez władze państwową, i wymierzenie kary, nastąpiło za sprawy dotyczące założenie szkoły katolickiej w Kerkeniatach k. Juraciszek (w 1908 r.), dokonane staraniem proboszcza. Wyrok dotyczył zesłania od IV.1908 r. do Rybińska (gub. Jarosławska).

 

• 1908-1925x – proboszcz ks. Tomasz ŻEBROWSKI.

W początku większa liczebność: 1909 r. = 5.931 kat., w kolejnych latach mniejsza (1910-1912 r. = 5.856 kat.), a nieco później znowu wzrasta (1913-1920 r. = 5.865 kat.), na terenie parafii obsługiwano 3 kaplice: Kwiatkowce, Żemosław, Subotniki (cm.).

 

W archidiecezji wileńskiej – 1925-1989 r.

 

• x1925-1932 – proboszcz ks. Tomasz ŻEBROWSKI

Parafia po podziale diecezji, powstałym przy zatwierdzeniu konkordatu, liczy w latach: 1925-1928 r. = 5.950 kat., 1929 r. = 5.950 kat., 1931 r. = 6.100 kat. W latach 1937-1938 w Żemłosławiu utworzono, w budynku dworu szlacheckiego, rezydencje dla jezuitów.

W 1932 r., przy erygowanie parafii Juraciszki oddzielono wioski: Byczkowszczyzna, Korkinieta, Kryliszki, Łobacze, Nowiki, Pasieka, Szawioły, Wasilewszczyzna, Zajelniki, Zielonka.

 

• 1932-1962 – proboszcz ks. Paweł BAGIEŃSKI

Zmiana na urzędzie proboszcza dokonana została dnia 2.V.1932 r. Wspomagali duszpasterstwo: 1938-1939 – ks. Apolinary Aleksandrowicz (w), okresie VIII-IX.1939 r. - ks. Wincenty Strześniewski (w), X.1944-1946 – ks. Bronisław Sadowski (w)

Na terenie parafii istniały kaplice w Kwiatkowcach i Żemłosławiu oraz Subotniki (cm.), w tych latach dalej wzrasta liczba parafian: 1933 r. = 6.346 kat., 1934 r. = 6.573 kat., 1935 r. = 6.705 kat., 1936 r. = 6.839 kat., 1937 r. = 6.976 kat., 1939 r. = 7.716 kat.

W dniu 11.VIII.1936 r. odbyła się wizytacja biskupia, w czasie której do sakramentu bierzmowania przystąpiło 775 osób. Kościół w tym czasie opisano, jako: „murowany z czerwonej cegły (...) ciężki gotyk z jedną wieżą frontową”; na terenie parafii istniały 2 kaplice: Kwiatkowce i Zemosław; funkcjonowało Koło Różańcowe, Szkaplerz, III Zakon. Zakrystia była dobrze zaopatrzona (m.in. 29 ornatów mszalnych: białe – 11, czerwone – 6, zielone – 2, fioletowe – 4, czarne - 6).

Proboszcz ks. Bagieński zmarł dnia 24.III.1962 r.

 

• 1962-1987 – parafia bez kapłana.

W początkowym okresie wspomina się ks. Apolinarego ZUBIALEWICZA, później już nikt nie dojeżdżał. Nabożeństwa w tym czasie odprawiał organista parafialny p. Jan Nowicki, a na comiesięczne Msze św. Przyjeżdżał kapłan z Konwaliszek.

 

• 1987-1989x – proboszcz ks. Wincenty LISOWSKI.

Pracował tu od dnia 23.III.1987 r. przez trzy lata, była to jego pierwsza placówka po okresie ukrywania się po otrzymaniu święceń kapłańskich.

 

Czas odrodzenia (diecezja mińska i grodzieńska) – 1989-1991 r.

 

• x1989-1990 – proboszcz ks. Wincenty LISOWSKI

Proboszcz odszedł z tego miejsca, z dniem 15.VII.1990 r., do organizowania ekonomi Seminarium Duchownego w Grodnie.

 

• 1990-1991x – proboszcz o. Krzysztof GROSZYK (OFMCap)

Proboszcz rozpoczął prace wykończeniowe na nowej plebanii, mieszkając przy świątyni w budynku kościelnym (dawna organistówka).

 

W diecezji grodzieńskiej – 1991-2016 r.

 

• 1991-1996 – proboszcz o. Krzysztof GROSZYK (OFMCap)

Pomagali w pracy duszpasterskiej: 1992-1993 – o. Jarosław Daniluk OFMCap. Wielokrotnie przebywał tu o. Stefan Senk OFMCap.

Natomiast od 1991-1996 pracowały na plebani i prowadziły katechizacje w parafii „bezhabitowe” siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr Sercanek, prowadząc zakrystie, katechizacje i kuchnie. W tym czasie przeprowadzono gruntowne malowanie w kościele, podłączono ogrzewanie gazowe kościoła, dokończono budowy plebani i przystosowano ją do zamieszkania.

 

• 1996-2013x – proboszcz ks. Franciszek GAŁDYŚ (TChr).

W pracy duszpasterskiej pomagają siostry ze Zgromadzenia Chrystusa Króla. W 2004 r. świątkowano tu przy udziale członków rodziny Umiastowskiech (fundatorów kościoła) pod przewodnictwem bp. A. Dziemianki jubileusz 100-lecia obecnego kościoła.

Parafia liczyła w 2005 r. ok. 2.600 katolików. W dniu 8.VI.2009 r. proboszcz uroczyście obchodził 40 lat kapłaństwa. Wybudowanie kościoła p.w. Chrystusa Króla w Żemosławiu.

Dnia 21.IV.2013 r. do sakramentu bierzmowania przystąpiło 82 osoby.

 

• 2019-2023 – proboszcz ks. Aleksander LEBIEDZIEWICZ

Parafia w dekanacie iwieńskim, do parafii należy kaplica Żemysław.

 

**********

KOŚCIÓŁ PW. ŚW. WŁADYSŁAWA WĘGIERSKIEGO W WITEBSKU

(Białoruś)

 

Witebsk Bielewo - parafia p.w. Św. Władysława

(początkowo jako: Witebsk – Frunze = Фрунзе, później jako Witebsk Bilewo)

 

· 2005-2009- w diecezji witebskiej

W 2009 r. jest to parafia p.w. Św. Władysława

 

· 2009-2010 – proboszcz ks. Andrzej KULIK (dz.)

W 2011 r. jest to parafia w dekanacie Witebsk – Południe.

 

·2012-2016- w diecezji witebskiej

W 2014 r. złożenie przez nowego biskupa propozycji objęcia parafii przez wspólnoty zakonne (m.in. przez OO. Kapucynów). Od XII.2015 w dzielnicy Bielewo (mikrorejon) wykupiono obiekt z przeznaczeniem na tymczasową kaplice, aktualnie Msze św. w niedziele o godz. 10.00, w dni powszednie o godzinie 18.30. Jest wyznaczony stały duszpasterz.

 

· 2019-2024- proboszcz o. Wiktor ŻUK (SJ)

W 2019 r. posługę przy parafii podejmują jezuici, pracuje tu 2 kapłanów, o. Wiktor Żuk SJ (p), i o. Stanisław Pomykała SJ (w)

 

W kwietniu 2020 r. ma miejsce poświęcenie placu budowy i fundamentów nowo powstającej świątyni parafialnej.

**********

Dla pełniejszego obrazu kultu św. Władysława na Kresach Wschodnich I Rzeczypospolitej umieszczę link do opisu Archikatedry Wileńskiej pod wezwaniem św. Stanisława i św. Władysława:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bazylika_archikatedralna_%C5%9Bw._Stanis%C5%82awa_Biskupa_i_%C5%9Bw._W%C5%82adys%C5%82awa_w_Wilnie

 

 

---

tagi: wilno  św. władysław węgierski  subotniki  witebsk 

	Trzy-Krainy
	2 marca 2024 19:35

1     194    5 zaloguj sie by polubić