Umieszczam dwa teksty na jutrzejszą uroczystość. Święci Piotrze i Pawle, módlcie się za nami!

2024 rok

            Kolekta: Boże, Ty nam dałeś dzień świętej radości w uroczystość apostołów Piotra i Pawła, spraw, aby Twój Kościół wiernie zachowywał naukę Apostołów, od których otrzymał zaczątek wiary.

            W niedzielnym Wyznaniu wiary mówimy: Wierzę w // apostolski Kościół. Od apostołów bowiem Kościół otrzymał zaczątek wiary albo święty depozyt wiary[1]. Jego streszczenie zawarte jest w Symbolu Apostolskim[2] Dlatego modlimy się, aby Boży Kościół wiernie zachowywał naukę Apostołów[3].

            Pierwsze czytanie ukazuje wydarzenie z pierwszych lat Kościoła, kiedy doświadczał on prześladowań ze strony Heroda. Występowanie zaś przeciwko Kościołowi jest, co trzeba podkreślić, równoznaczne z buntem przeciwko Bogu. Kościół bowiem jest nie tylko organizacją ludzką, ale znacznie więcej: wspólnotą Bosko-ludzką. Jedyną taką wspólnotą na świecie. Bóg ją założył, Bóg ją prowadzi i Bóg ją szczęśliwie doprowadzi do królestwa Bożego w niebie. Przykład Bożej opieki widzimy właśnie w dzisiejszym czytaniu: Król Herod, // pojmawszy [Piotra], osadził go w więzieniu, // zamierzając po święcie Paschy wydać go ludowi. // Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. // Równocześnie z rąk Piotra opadły kajdany (Dz). Piotr został przez anioła wyprowadzony z więzienia na miasto i zrozumiał, że to się dzieje naprawdę. [Gdy Piotr] przyszedł do siebie, powiedział: <Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z rąk Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi> (Dz).

            Kościół nieustannie współpracuje z Bogiem, czego przykład także odnajdujemy w pierwszym czytaniu: Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga (Dz). Ta nieustanna współpraca jest możliwa, gdyż Kościół jest prowadzony przez Ducha Świętego, który też daje natchnienie do modlitwy, zawsze jest jej inicjatorem.

            O naturze Kościoła uczy apostołów Pan Jezus, co słyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii. Pan Jezus jawi się jako jego budowniczy, a Apostoł Piotr - jako człowiek prowadzony przez Pana Boga w sposób szczególny, jako opoka, na której Kościół jest wznoszony: Jezus zapytał [uczniów]: <A wy za kogo Mnie uważacie?> Odpowiedział Szymon Piotr: <Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego>. Na to Jezus mu rzekł: <Błogosławiony jesteś Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie> (Mt).

            Prawdę o Kościele jako pewnej drodze zbawienia przypomina w swoim ostatnim Liście św. Paweł: Krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego (2 Tm).

            Św. Paweł ukazuje także Kościół jako wspólnotę Bosko-ludzką, nie wstydząc się pisać o słabości wierzących, ani o potędze Boga, który nigdy nie opuszcza tych, co Mu ufają: Wszyscy mnie opuścili: niech im to nie będzie policzone! Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mnie, aby przeze mnie dopełniło się głoszenie Ewangelii (2 Tm).

            Św. Paweł uczy nas, że kto z ufnością podchodzi do Boga, nigdy, na całą wieczność, nie będzie zawiedziony: Wybawi mnie Pan od wszelkiego złego czynu i ocali mnie, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków. Amen (2 Tm).

 

[1] KKK 84: <Święty depozyt> wiary (depositum fidei), zawarty w świętej Tradycji i Piśmie świętym, został powierzony przez Apostołów wspólnocie Kościoła. <Na nim polegając, cały lud święty zjednoczony ze swymi pasterzami trwa stale w nauce Apostołów, we wspólnocie braterskiej, w łamaniu chleba i w modlitwach, tak iż szczególna zaznacza się jednomyślność przełożonych i wiernych w zachowywaniu przekazanej wiary, w praktykowaniu jej i wyznawaniu>.

[2] KKK 194: Symbol Apostolski został nazwany w ten sposób, ponieważ słusznie jest uważany za wierne streszczenie wiary Apostołów. Jest to starożytny symbol chrzcielny Kościoła rzymskiego. Jego wielki autorytet wynika z faktu, że <jest on symbolem, którego strzeże Kościół rzymski, Kościół, gdzie miał siedzibę Piotr, pierwszy z Apostołów, i dokąd przyniósł wyrażenie wspólnej wiary>.

[3] KKK 171: Kościół, który jest <filarem i podporą prawdy> (1 Tm 3,15), zachowuje wiernie <wiarę raz tylko przekazaną świętym> (Jud 3). To Kościół zachowuje pamięć o słowach Chrystusa, to on przekazuje z pokolenia na pokolenie wyznanie wiary Apostołów. Jak matka uczy dzieci mówić, a przez to rozumieć i komunikować się, tak Kościół, nasza Matka, uczy nas języka wiary, by wprowadzać nas w rozumienie i życie wiary.

*****

2023 rok (z "Myśli z kazań brwinowskich")

            Chronologia: fragment z Ewangelii jest jednym z kluczowych tekstów dotyczących Kościoła i papieża. Pan Jezus przedstawia prawdy objawione, bezdyskusyjne, pewne. Szymon Piotr jest Opoką, na której wznosi się Kościół; bramy piekielne go nie przemogą; Piotr otrzymuje, jako papież, władzę kluczy do królestwa niebieskiego; otrzymuje władzę związywania i rozwiązywania: <Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie> (Mt).

            Fragment Dziejów Apostolskich, czyli pierwsze czytanie, ukazuje nam, że bramy piekielne, w jakikolwiek sposób działające, nie przemogą Kościoła. Piotr, poprzez cudowną interwencję Bożą, zostaje uwolniony, żadne też więzy nie ograniczają i nie niszczą jego władzy papieskiej, a prześladowania nie ograniczają troski Bożej o Kościół, ani panowania Boga nad wszystkim stworzeniem. To wydarzenie było około dziesięć lat po tamtym z Ewangelii, wspomnianym wyżej: Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: <Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi> (Dz).

            Trzeci fragment Pisma świętego z 2 Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza, czyli drugie czytanie, to ostatnie zapisane słowa św. Pawła, należące do Pisma świętego. Apostoł narodów, silny wiarą w Jezusa Chrystusa, dąży na spotkanie z Nim poprzez śmierć męczeńską podobnie, jak kilka lat wcześniej uczynił to św. Piotr. Zostawia Kościół rozszerzony na wiele narodów. Wydarzenie to miało miejsce ponad trzydzieści lat po tym pierwszym, pod Cezareą Filipową, gdy Bóg Ojciec objawił Piotrowi, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga żywego: Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego. // Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków! Amen (2 Tm).

---

tagi: św. ap. piotr i paweł 

	Trzy-Krainy
	28 czerwca 2025 22:23

1     228    4 zaloguj sie by polubić