Kapitalny,  mocno  refleksyjny  wpis  !!!

Bog  zaplac,  3Krainy,

Ten i poprzedni wpis - jakże potrzebne i prawdziwe!  I ten urzekający opis wschodów słońca...

Błogosławionej niedzieli.

A jednak Św. Jan od Krzyża naucza o uczuciach woli. Jeszcze tej sprawy nie zgłębiłem, ale jestem na tropie. Na razie zakładam, że uczucia woli, nadzieja, miłość, obawa, to coś innego niż uczucia jako sentymenty. 

Bóg zapłać za cenną uwagę. Czy może to być niewłaściwe tłumaczenie affectus (chyba od "ad facere"?) na uczucie? Poza tym i św. Tomasz z Akwinu trochę inaczej rozwiązuje sprawę pamięci duchowej i umieszcza ją chyba w rozumie, a Boską Cnotę Nadziei umieszcza w woli, obok Miłości. Wydaje mi się zatem, że każdy jakoś swoim rozumem to może starać się porządkować, z pomocą łaski Bożej. Można powiedzieć, że człowiek jest dla siebie tajemnicą, a co dopiero mówić o działaniu Bożej łaski? Dużo pokory trzeba i uznania swojej słabości.

Chciałbym podkreślić, że nie jestem naukowcem.

Trzeba by zobaczyć oryginał.

Trzeba by zobaczyć oryginał.

Na rekolekcjach ksiądz porównywał tłumaczenia z kilkunastu przekładów, jakie przyniósł ze sobą. To przytaczane powyżej, to było najnowsze tzw. Nowy Przekład Dynamiczny zrobiony przez protestantów.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nowy_Przek%C5%82ad_Dynamiczny

"Według wydawcy, przekład charakteryzuje użycie współczesnego polskiego języka, unikającego archaizmów, a z uwzględnieniem słownictwa, którym posługują się dzisiejsi Polacy[3]. Tam, gdzie przekład dosłowny jest zrozumiały, będzie on zachowany, a w trudniejszych miejscach zastosowany zostanie dynamiczny ekwiwalent znaczeniowy[4]."

Eksperci się kłócą:
https://ojs.academicon.pl/wpt/article/view/5477

Episkopat "odradza" (nie zakazuje), bo jak to u protestantów, tłumaczenie nacechowane niechęcią do KK:
https://www.niedziela.pl/artykul/108026/Episkopat-odradza-korzystanie-z-Nowego-Przekladu-Dynamicznego-Pisma-Swietego

Ksiądz na rekolekcjach tłumaczył, że czytając ten przekład "dynamiczny" jednocześnie przez pryzmat innych, porównując je, może dobry owoc przynieść. I to jest to wtedy "koszerne".

Mnie tłumaczenie Opamiętajcie się w kontekście "Nawracajcie się" mocno trafiło.

"Nie wystarczy coś spostrzec, na przykład usłyszeć coś z Pisma świętego, ale należy dążyć do poznania prawdy, czyli istoty danej wypowiedzi, do jak najgłębszego jej zrozumienia. [...] Nawracanie wymaga nieustannego myślenia i współpracy z Bogiem, modlitwy do Boga, który człowieka bogato obdarowuje."

"... Głównym Autorem jest Duch Święty, także należy tylko do Kościoła, prowadzonego przez Ducha Świętego. Jeśli ktoś się zastanawia, jak zrozumieć dane słowo, czy fragment jakiejś Księgi, to należy sięgać do nauczania Kościoła katolickiego."

https://en.wikipedia.org/wiki/Metanoia_%28theology%29

Tak więc dążymy do poznania prawdy, istoty danej wypowiedzi. Przełamując swoje schematy, wychodzimy ze swoich przyzwyczajeń. Wchodzimy na drogę radykalizmu drogi i decyzji. Zamieniamy to na żywe doświadczenie, otwarcia na nowość, którą przynosi Pan Jezus w swojej dobrej nowinie.

Jak najgłębszego zrozumienia co Kościół Powszechny tu tłumaczy. 

Wchodzimy na drogą ciągłego procesu, o właśnie takiej postawie. Bo Metanoia to proces ciągły.

Współczesne tłumaczenie go, jak Opamiętanie się, bardzo do mnie przemawia.

Ale też otwieranie się na natchnienia Ducha Świętego, który nas w tym prowadzi. :-)
https://www.youtube.com/watch?v=OL8zOnk1H2I

Obejrzałem parę sekund. Delikatnie się do tego nie odniosę.

Bo hiphop jest nie dla każdego. :-) Lub może inaczej. Po prostu Ojcze, nie jest ksiądz grupą docelowa tego komunikatu.

A dialog lub też brak dialogu: młodzi vs. dorośli, to jest niekończąca się historia. Ale też mega aktualna tu na Szkole Nawigatorów. Bo demografia wśród nas komentujących, jest jaka jest. Tak wnioskuje, po paru konferencjach LUL, w jakich brałem udział.

Co ciekawe, jestem pod wrażeniem, jak modeluje przekaz w Radio Maryja ojciec dyrektor Tadeusz. Bo słucham Radia Maryja codziennie. Na przemian z naszym białostockim, archidiecezjalnym Radiem i.

I ojciec Tadeusz dopuszcza coraz szerzej (zarówno do mikrofonu w audycjach, jak i w puszczanej muzyce... wychodzącej poza niezmordowane hity w wykonaniu Eleni i Skaldów) młodych wychowanków AKSiM w Toruniu. Wraz z tym, czego oni słuchają. Czy to tych wszystkich "hitów" uwielbieniowych, czy też hiphopu. I chcąc nie chcąc, słuchają tego osoby starsze. 

Jestem na prawdę pod wielkim wrażeniem ojca Tadeusza w tym aspekcie. I bardzo mnie to cieszy.

P.S. Ja sam nie byłem nigdy w Ruchu Światło i Życie. Byłem ministrantem, byłem harcerzem. Nigdy nie załapałem się na Oazę. Ale od przeszło dekady, miej więcej od swojego głębszego nawrócenia, z racji relacji/znajomych żony, ale też ludzi ze Wspólnoty, gdzie się formuję, obserwuję życie i owoce życia osób, jakie przeszły przez dzieło ks. Blachnickiego. I ja ten owoc oceniam bardzo pozytywnie.

Parę miesięcy temu, na facebooku, zaatakował mnie tytuł chyba jakiegoś raportu Klubu Jagiellońskiego. Z ich "nadzieją", że właśnie w pokoleniu 30-40 latków zmienia się oblicze "katolicyzmu kulturowego" w Polsce.

Może czas tu też na jakąś metanoię, ze swojej strony. Wyjście ze swoich schematów. Otwarcie się na tę nowość. Własne ocenienie po owocach, po bliższym przyjrzeniu się im.


https://www.gosc.pl/doc/9181423.Ksiadz-Blachnicki-Sluga

O wyjściu z pewnego rodzaju schematów myślenia jest też, moim zdaniem, dzisiejsza pogadanka Gospodarza. Namawiali do tego różni propagandyści...

Pogadanki nie słuchałem. Książkę Pana Wacława Zatorskiego, mam jeszcze z poprzednich wydań. 

Proszę Pana, myślenie ma ze swej natury schemat, bo są zasady myślenia. Jeśli się tego nie uwzględnia, to zaczyna się kopać pod sobą i innymi dołki. Mały błąd na początku, duży na końcu. A od myślenia wiele zależy, bo jego owoce mają wymiar wieczny.

Tu chyba nie chodzi o myślenie, ale o poznawanie prawdy. Bo wyniki myślenia, trzeba przełożyć dalej, na jakąś praktykę. Jak wynikiem myślenia, ma być samo myślenie, a nie zmiana życia, to żadnej metanoi tu nie będzie. I to pułapka dla humanistów.

Nawet w cyklu Kolba, mówiącym o tym, jak wygląda proces indywidualnego uczenia się, także budowania kultury uczenia się w organizacjach, wymienia cztery następujące po sobie stany.

Jest postrzeganie, jest myślenie, jest decyzja i jest doświadczanie (sprawdzanie owoców).

I ten cykl uczenia się, nazwijmy to podążania w stronę prawdy, można rozpoczynać w dowolnym momencie.

Myślę, że podobnie jest z wiarą. Z wiarą w Pana Boga, ale i wiarą Panu Bogu. W obietnicach, które On składa.
 

Zarzucanie kogoś mnóstwem spostrzeżeń zmysłowych nie jest wstępem do dialogu, ale do podboju, [...]. Przypomnę, że dialog zaczyna się wtedy, gdy ktoś opisuje jakąś prawdę...

Myślę, że jest jednak inaczej. Bo dialog rozpoczyna się od spotkania. Rozpoznania w drugiej stronie osoby. Pełnego godności Dziecka Bożego. I ciekawości takiego spotkania. Dopiero później zaczyna się "dialogowanie". 
 

Spotkanie nie gwarantuje żadnego dialogu. Natomiast opisywanie prawdy jest zaproszeniem do dialogu. Tylko cały w tym ambaras aby dwoje chciało na raz. I

Opamiętanie jest pojęciem głęboko ludzkim natomiast nawrócenie jest wezwaniem i wyzwaniem pochodzącym od Boga. Każdy może podjąć wezwanie lecz pytaniem jest czy bez łaski jest osiągalne w pełni. Opamiętanie to element terapii i nic poza.

"Każdy może podjąć wezwanie lecz pytaniem jest czy bez łaski jest osiągalne w pełni"

Nie może. :-) Bo to iloczyn, dwóch rzeczy = Decyzji do nawrócenia się * Łaski Bożej

A w mnożeniu, jak to w mnożeniu. Jeśli w dowolnym miejscu iloczynu wstawimy zero, to i efekt całego działania... ;-) daje 0.
 

"Jak wynikiem myślenia, ma być samo myślenie, a nie zmiana życia, to żadnej metanoi tu nie będzie" - właśnie myślenie, czyli działanie rozumu duchowego, jest dążeniem do zrozumienia prawdy. To jest najbardziej praktyszna sprawa. W ostatnich notkach o tym chyba pisałem, ale nie zaszkodzi powtórzyć: to, co spostrzegamy zmysłami i co wpada w postaci niematerialnej już do naszej pamięci zmysłowej, jeszcze nie jest zrozumieniem prawdy, ale stwierdzenia istnienia czegoś dokonujemy rozumem. By zrozumieć prawdę, czyli samo sedno danej sprawy, danej rzeczy, trzeba dalej posługiwać się rozumem, czyli myśleć. Owocem myślenia jest zrozumienie prawdy, prawda bowiem jest przedmiotem rozumu.

A więc dobrze, myśleliśmy w świetle innych zrozumianych, czy przynajmniej trochę pojmowanych prawd, zwłaszcza prawd objawionych, a więc też w świetle Ewangelii i Dekalogu, i w kolejnych sprawach dochodzimy do zrozumienia nowych lub pogłębienia znanych już prawd. Te prawdy tworzą w naszej pamięci duchowej (a nie zmysłowej co bardzo ważne, bo zmysłowa nie gromadzi zrozumianych prawd) naszą tożsamość. A jak człowiek praktycznie ukazuje swą tożsamość? Poprzez dzielenie się prawdami - mówiąc o nich, opisując je, ale także poprzez świadectwo czynów wynikających z prawd, także z prawd objawionych. Dobre uczynki to już specjalność naszej wolnej woli, o ile współpracujemy z Panem Bogiem i troszczymy się o godność osoby ludzkiej i przybranego dziecka Bożego. Nasza praca duchowa i działanie z niej wynikające mają także wymiar nadprzyrodzony.

Tego cyklu Kolba oczywiście nie znam, ale jest trochę podobny do nauki św. Tomasza, ale nie ma podanych władz, jakimi osoba ludzka się posługuje. Mam nadzieję, że ten cykl nie ma na celu degradowanie osoby ludzkiej do trybika w machinie jakiejś wielkiej firmy. Ukazuje jednak, jak mi się wydaje, utylitarne podejście do dobra, taki właśnie mechanizm. Ale, jak napisałem, nie znam tych rzeczy, więc się więcej nie będę wypowiadał.

Takie dwie podstawowe zasady sumienia: pójście za prawdą, odrzucenie kłamstwa; czynienie dobra, odrzucanie zła.

Jak wiemy, z prawdy wynika dobro. Z kłamstwa nie wyniknie dobro, lecz zło.

U osób ludzkich do Boga idzie się małymi kroczkami :)

Dobranoc.