Uroczystość św. Klary - 11 sierpnia

Kolekta: Miłosierny Boże, Ty doprowadziłeś świętą Klarę do umiłowania ubóstwa, spraw za jej wstawiennictwem, abyśmy żyjąc w ubóstwie ducha zgodnie z nauką Chrystusa, doszli do oglądania Ciebie w Królestwie niebieskim.

Są trzy rodzaje szczęścia dostępnego ludziom: życie pełne przyjemności, życie aktywne, życie kontemplacyjne1. Każdy z tych rodzajów inaczej odnosi się do szczęścia wiecznego, które ludziom przygotował Pan Bóg. Życie pełe przyjemności jest sprzeczne ze szczęściem wiecznym, gdyż polega na niegodziwym zdobywaniu dóbr materialnych i zaszczytów. Nawrócenie polega zatem na odrzuceniu tego stylu życia, a pomocą są zarówno władze duchowe i cnoty kardynalne osoby ludzkiej, jak i łaska Boża. Początek procesu nawracania przedstawia osiem błogosławieństw, które Pan Jezus ogłosił w Kazaniu na Górze. Wspomniane w Kolekcie ubóstwo ducha należy do pierwszego błogosławieństwa i zakłada czynienie wszystkiego w sposób godziwy, zgodny z wolą Bożą, czyli odpowiadający prawu naturalnemu, które Bóg dał człowiekowi, i odpowiadający prawdom, które Bóg objawił w Piśmie świętym. Ubóstwo duchowe nieustannie wyznacza drogę, po której ma zdążać chrześcijanin, by dojść do szczęścia wiecznego, czyli do oglądania Boga w Królestwie niebieskim. Drogę tego ewangelicznego ubóstwa duchowego wybrała św. Klara, idąc za głosem powołania. W każdym pokoleniu podobnie wybierają jej duchowe córki2, jak na przykład siostry Klaryski Kapucynki w Brwinowie, by doskonale umiłować jedynego Oblubieńca, Jezusa Chrystusa3, który dla nas stał się ubogim, aby nas swoim ubóstwem ubogacić4.

W pierwszym czytaniu miłość Boga do narodu wybranego jest przedstawiana za pomocą obrazu miłości oblubieńczej: I posłubię cię sobie znowu na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana (Oz). Słowa te, zapowiadające Nowe Przymierze, realizują się w Kościele. Przykładem tego jest życie zakonne, w tym także życie św. Klary i jej naśladowczyń, którym święta z Asyżu przedstawia życie klarysek jako pełne miłości oblubieńczej do Chrystusa5.

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia obraz winnego krzewu i latorośli jako podobieństwo do koniecznego zjednoczenia wierzących z Chrystusem i wytrwania w tym zjednoczeniu do końca: Jezus powiedział do swoich uczniów: <Trwajcie we Mnie, a Ja będę trwał w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, o ile nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. // Wytrwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości> (J). Życie zakonne, rozwijające się w sercu Kościoła, również wymaga tej wytrwałości. Św. Klara przedstawia siostrom sprawę wytrwałości jako coś zupełnie kluczowego dla oblubienicy Chrystusa6.

Drugie czytanie ukazuje prawdę o Bożym działaniu w sercu człowieka ochrzczonego za pomocą porównania do światła, które rozświetla ciemności. Przedstawia także z pokorą prawdę o słabości człowieka, co otrzymuje łaskę Bożą: Bracia! Bóg, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa. Przechowujemy zaś ten skarb w naczymiach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas (2 Kor). Św. Paweł, autor Drugiego Listu do Koryntian, chcąc umocnić wiernych, wskazuje na ogromną różnicę, wręcz przepaść, między cierpieniami doczesnymi w służbie Chrystusowi, a wielkością nagrody wiecznej: Niewielkie bowiem utrapienia obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie (2 Kor). Również św. Klara podkreślała, by siostry trzymały się Chrystusa ubogiego, by nic ich nie odłączyło od Niego. lecz by spełniły swe śluby wobec najwyższego z taką doskonałością, z jaką [je] powołał Duch Pański7.

1Św. Tomasz z Akwinu, Suma teologiczna.

2Por. św. Klara z Asyżu, List św. Klary do Ermentrudy z Bruges, 14, Pisma św. Klary z Asyżu: Dzieło, które dobrze zaczęłaś, prowadź wytrwale do końca i spełniaj służbę (por. 2 Tm 4, 5. 7), której się podjęłaś w świętym ubóstwie i szczerej pokorze.

3Por. św. Klara z Asyżu, List św. Klary do Ermentrudy z Bruges, 11, Pisma św. Klary z Asyżu: Z całego serca kochaj Boga (por. Pwt 11, 1; Łk 10, 27) i Jezusa (por. 1 Kor 16, 22), Jego Syna, za nas grzesznych ukrzyżowanego; niech pamięć o Nim nie opuszcza nigdy twoich myśli.

4Por. św. Klara z Asyżu, List św. Klary do Ermentrudy z Bruges, 15-16, Pisma św. Klary z Asyżu: Nie lękaj się, córko, Bóg wierny we wszystkich swoich słowach i święty we wszystkich swoich dziełach (Ps 145, 13) ześle na ciebie i na wszystkie twoje córki swoje błogosławieństwo. On będzie waszym najlepszym pomocnikiem i pocieszycielem; jest naszym Odkupicielem i nagrodą wieczną.

Por. św Klara z Asyżu, Pierwszy List św. Klary do św. Agnieszki Praskiej, 12-25, Pisma św. Klary z Asyżu: A więc, najdroższa siostro, albo lepiej, pani godna wszelkiego szacunku, jesteście oblubienicą, matką i siostrą Pana mego Jezusa Chrystusa (por. 2 Kor 11, 2; Mt 12, 50), niezwykle wyróżnioną sztandarem nienaruszonego dziewictwa i najświętszego ubóstwa, bądźcie dzielną w świętej służbie rozpoczętej z gorącej tęsknoty za ubogim Ukrzyżowanym; wycierpiał On za nas wszystkich mękę krzyżową (por. Hbr 12, 2) i wyrwał nas spod władzy księcia ciemności (por. Kol 1, 13), który nas trzymał skutych kajdanami z powodu grzechu Adama. I tak pojednał nas (por. 2 Kor 5, 18) z Bogiem Ojcem. O błogosławione ubóstwo! Ono miłujących je serdecznie obdarza wiecznymi bogactwami. O święte ubóstwo! Kto je posiada i pragnie go, temu Bóg przyrzeka królestwo niebieskie (por. Mt 5, 3) i niewątpliwie daje chwałę wieczną i życie błogosławione. O miłe Bogu ubóstwo! Jego towarzystwo raczył sobie ponad wszystko obrać Jezus Chrystus, który władał i włada niebem i ziemią, który przemówił i wszystko powstało (por. Ps 33, 9). Mówi On: Lisy mają nory, niebieskie ptaki gniazda, a Syn Człowieczy, to jest Chrystus, nie ma na czym oprzeć głowy (Mt 8, 20), lecz skłoniwszy głowę, oddał ducha (J 19, 30). Jeśli więc tak wielki Pan zstąpił w łono Dziewicy, chciał się okazać w świecie wzgardzony, biedny i ubogi (por. 2 Kor 8, 5), aby ludzie ubodzy i biedni, bo dotkliwie odczuwający brak pokarmu niebieskiego, stali się w Nim bogaci przez posiadanie królestwa niebieskiego. Cieszcie się bardzo i radujcie (por. Ha 3, 18), niech was napełnia ogromne wesele i radość duchowa. Wzgarda świata podobała się wam przecież bardziej niż zaszczyty, ubóstwo bardziej niż bogactwo doczesne, gromadzenie skarbów nie na ziemi, lecz w niebie, gdzie ani rdza, ani mól nie niszczy, a złodzieje nie wykopują i nie wykradną (Mt 6, 20), i zasłużyliście sobie dobrze na miano siostry, oblubienicy i matki Syna Najwyższego Ojca (por. 2 Kor 11, 2; Mt 12, 50) i chwalebnej Dziewicy. Zrozumieliście, wierzę w to mocno, że Pan obiecuje i daje królestwo niebieskie tylko ubogim (por Mt 5, 3), bo jeśli się kocha rzeczy doczesne, traci się owoce miłości.

5Por. św. Klara z Asyżu, Pierwszy List św. Klary do św. Agnieszki Praskiej, 5-11, Pisma św. Klary z Asyżu: Dlatego chociaż mogliście bardziej od innych zażywać przepychu, zaszczytów i godności świata, i mogliście z wielką chwałą prawnie poślubić przesławnego cesarza, jak odpowiadała waszej i jego dostojności, odrzuciliście to wszystko, a całą duszą i sercem obraliście raczej najświętsze ubóstwo i niedostatek materialny, biorąc sobie Oblubieńca szlachetniejszego rodu, Pana Jezusa Chrystusa, który wasze dziewictwo zachowa zawsze nieskalane i nienaruszone. Kochając Go, jesteście czysta, dotknąwszy, staniecie się jeszcze czystsza, przyjąwszy, jesteście dziewicą. Jego potęga jest większa, szlachetność wyższa, spojrzenie piękniejsze, miłość słodsza i cały wdzięk wytworniejszy. On już was wziął w swoje objęcia, pierś waszą ozdobił drogimi kamieniami, w wasze uszy włożył bezcenne perły, a całą przystroił ślicznymi, jaśniejącymi klejnotami i uwieńczył głowę złotą koroną mającą znak świętości (Syr 45, 14).

6Por. św. Klara z Asyżu, Drugi List św. Klary do św. Agnieszki Praskiej, 18-23, Pisma św. Klary z Asyżu: uboga dziewico, obejmij ramionami ubogiego Chrystusa. Patrz na Niego, który dla ciebie został wzgardzony; stań się dla Niego wzgardzona na tym świecie i idź za Nim. Dostojna królowo, twój Oblubieniec, najpiękniejszy spośród synów ludzkich (Ps 45, 3), stał się dla twego zbawienia najlichszym z ludzi, był wzgardzony, zbity, poraniony przez biczowanie (por. Mt 19, 20; 27, 26) na całym ciele i zmarł wśród męczarni na krzyżu; wpatruj się w Niego, rozmyślaj o Nim, uwielbiaj i staraj się Go naśladować. Jeśli będziesz z Nim cierpieć, będziesz z Nim królować (por. Rz 8, 17; 2 Tm 2, 12); jeśli będziesz dzielić z Nim ból, będziesz dzielić radość; jeśli będziesz umierała z Nim na krzyżu męczeńskim (por. 2 Tm 2, 11), będziesz mieszkała z Nim w niebie (por. Ps 110, 3) w chwale świętych, a imię twoje zostanie zapisane w księdze życia i będziesz sławna wśród ludzi (Ap 3, 5). Dlatego będziesz miała wieczny udział w chwale królestwa niebieskiego zamiast rzeczy ziemskich i przemijających, w dobrach wiecznych zamiast krótkotrwałych i żyć będziesz na wieki wieków.

7Por. św. Klara z Asyżu, Drugi List św. Klary do św. Agnieszki Praskiej, 3-7.13-18, Pisma św. Klary z Asyżu: Dziękuję Dawcy łask, od którego zgodnie z wiarą pochodzi każde dobro i wszelki dar doskonały (Jk 1, 17), że przyozdobił cię takim blaskiem cnót i wsławił oznakami tak wielkiej doskonałości, że jako gorliwa naśladowczyni Ojca doskonałego (por. Mt 5, 48) stałaś się doskonała, aby Jego oczy nie widziały w tobie nic niedoskonałego (por. Ps 135, 16). Jest to doskonałość, dzięki której sam Król złączy się z tobą w komnacie niebieskiej, gdzie w wielkiej chwale zasiada na gwiaździstym tronie, ponieważ zlekceważyłaś dostojeństwo królestwa ziemskiego i ofiarowane małżeństwo z cesarzem wydało ci się za mało godne, zostałaś gorliwą zwolenniczką najświętszego ubóstwa i w duchu wielkiej pokory i najżarliwszej miłości poszłaś śladami Tego (por. 1 P 2, 21), który cię przyjął jako oblubienicę. // podążaj bezpiecznie z radością, ochoczo i ostrożnie ścieżką szczęśliwości. Nikomu nie wierz, z nikim się nie zgadzaj, kto by cię chciał oderwać od tego postanowienia, kto by ci był zgorszeniem (por. Rz 14, 13) w drodze, abyś spełniła swe śluby wobec Najwyższego z taką doskonałością, z jaką cię powołał Duch Pański (Ps 50, 14). Abyś w tym mogła bezpieczniej kroczyć drogą przykazań Pańskich (por. Ps 119, 32), trzymaj się rady czcigodnego naszego Ojca, brata Eliasza, ministra generalnego; ceń ją wyżej nad rady innych i uważaj za najdroższy skarb. A jeśli będzie ci kto mówił co innego lub dawał inne rady szkodliwe dla twej doskonałości, niezgodne z twoim boskim powołaniem, to mimo należnej czci, nie słuchaj jego rady, lecz, uboga dziewico, obejmij ramionami ubogiego Chrystusa.

---

tagi: klaryski kapucynki  św. klara z asyżu  klaryski  pisma św. klary z asyżu 

	Trzy-Krainy
	11 sierpnia 2024 22:15

2     425    5 zaloguj sie by polubić