Święta Weronika Giuliani (1660-1727). Życiorys.
Zbliża się święto św. Weroniki Giuliani (10 VII), klaryski kapucynki, więc umieszczę tutaj jej krótki życiorys, wspominając tylko o niektórych łaskach mistycznych, które otrzymała od Pana Boga. Tekst zaczerpnąłem z pewnej pracy magisterskiej.
Urodziła się 27 grudnia 1660 roku w Państwie Kościelnym. Na drugi dzień na Chrzcie świętym otrzymała imię Urszula (Orsola).
Już w pierwszych latach życia objawiła się jej nadzwyczajna pobożność, która wyrażała się w rozmowach z Dieciątkiem Jezus i Maryją, których obrazy znajdowały się w domu. Zapoznała się także z żywotami świętych męczenników, które w jakiś sposób wpłynęły na jej życie.
28 kwietnia 1667 roku zmarła jej mama. W tym samym roku, jak w owych czasach było przyjęte, otrzymała Sakrament Bierzmowania. W 1669 roku przeniosła się do m. Piacenza, gdzie 2 lutego następnego roku przyjęła Pierwszą świętą Komunię. Po dwóch latach powróciła do Mercatello sul Metauro.
Kiedy Urszula odkryła w sobie powołanie wstąpienia do klasztoru, zaczęły się duchowe walki. Również ojciec i inni krewni sprzeciwiali się tej myśli. 17 lipca 1677 roku została przyjęta jej prośba o wstąpienie do klasztoru klarysek kapucynek w Città di Castello w Państwie Kościelnym. Urszula zostawiła dom rodzinny 23 października 1677 roku, by po kilku dniach, 28 października, przyjąć habit mniszki i imię Weronika. 1 listopada 1678 roku złożyła uroczyste śluby zakonne.
Już od początków życia klasztornego Weronika doświadczała różnych łask mistycznych, jak na przykład objęcia przez Jezusa czy odciśnięcia krzyża na sercu (1679 roku). 4 kwietnia 1681 roku Jezus nałożył jej na głowę koronę cierniową.
Również i w samej Weronice rosło pragnienie cierpienia, dlatego praktykowała umartwienia cielesne jako pokutę za grzeszników.
Na jej sercu został odciśnięty krzyż, ale także po jej wizji dźwigania krzyża został on odciśnięty na jej barku i ten bark pozostał już niżej w porównaniu z drugim barkiem.
W latach 1691, 1694 i 1704 Weronika była wybierana na wychowawczynię i przełożoną nowicjuszek.
Od kwietnia 1693 roku, z rozkazu o. Bastianellego, rozpoczęła pisać o otrzymanych łaskach, a od 13 grudnia tegoż roku rozpoczęła pisanie Dzienniczka.
Doświadczenia mistyczne były kontynuowane. Miała wizję wewnętrznej twierdzy; 11 kwietnia 1694 roku miała zaślubiny mistyczne; potem miała wizję gorzkiego kielicha. Z rozkazu Jezusa kilka lat surowo pościła i przez długie okresy czasu jadła jedynie chleb i piła jedynie wodę. Doświadczyła także wizji piekła. 25 grudnia 1696 roku Dzieciątko Jezus zraniło jej serce strzałą miłości. 5 kwietnia 1697 roku Weronika otrzymała stygmaty, a po dwóch dniach przeżyła zaślubiny prawdziwe. 4 maja 1697 roku mniszka otrzymała pozwolenie przyjmowania codziennie Komunii świętej.
W 1697 roku rozpoczęły się jeszcze inne wielkie próby. 21 marca 1698 roku na kapitule odjęto jej obowiązki przełożonej nowicjuszek. W następnym roku, z powodu choroby dwa miesiące spędziła w infirmerii (wielka cela w klasztorze, gdzie leżą chore siostry). W tym samym roku odjęto jej głos czynny i bierny w wyborach, jak również prawo pisania listów, z wyjątkiem listów do spowiednika i sióstr zakonnych. Specjalni wizytatorzy ją egzaminowali i sprawdzali w sprawach, które się odnoszą do życia duchowego. Takie sprawdzanie powtarzało się w kolejnych latach.
W tym czasie Weronika miała nadzwyczajne łaski. Przyjęła Komunię świętą z rąk Anioła Stróża, Maryi i Jezusa. 6 lutego 1703 roku na jej sercu zostały wyryte narzędzia Męki Chrystusa. W następnych latach coraz większą rolę w jej życiu zaczęła pełnić Maryja. W 1710 roku kapucynka otrzymała do swojego serca siedem mieczy Maryi. Od 15 września 1714 roku zaczęła doświadczać trzech łask. 10 grudnia tegoż roku Weronika w mistyczny sposób pielgrzymowała do świętego Domku w sanktuarium loretańskim.
Od 1 stycznia 1715 roku Weronika rozpoczęła nowe życie poprzez mistyczne zjednoczenie z Maryją. 5 kwietnia 1716 roku Weronikę wybrano na przełożoną - i takie wybory powtarzały się aż do jej śmierci. Od 14 sierpnia 1720 roku Weronika pisała Dzienniczek pod dyktando Maryi.
W czasie przełożeństwa Weronika badzo aktywnie uczestniczyła w gospodarczych pracach w klasztorze. Wyremontowała i powiększyła klasztor.
17 września 1726 roku ostatni raz ze stygmatów wypłynęła krew. 25 marca 1727 roku napisała ostatnią stronę Dzienniczka. 1 czerwca 1727 roku narysowała - na rozkaz spowiednika - symbole Męki Chrystusa, które później, po jej śmierci, zostały znalezione na jej sercu (gdyż serce zostało wyjęte).
Weronika zmarła 9 lipca 1727 roku.
W tym samym czasie rozpoczął się proces o cnotach i cudach, który zakończył się w 1745 roku. Potem rozpoczął się proces apostolski, który zamknięto w 1750 roku.
Papież Pius VII beatyfikował Weronikę w 1804 roku.
Papież Grzegorz XVI kanonizował Weronikę w 1839 roku.
tagi: klaryski kapucynki św. weronika giuliani città di castello łaski mistyczne
|
Trzy-Krainy |
| 6 lipca 2024 22:02 |