Myśli z kazań brwinowskich. III Niedziela Wielkiego Postu.
Dzisiejszy przykład z książki zawiera także kazanie pasyjne. Niestety, jestem na wyjeździe, i wstukałem tekst na komórce jakoś tak, jak potrafiłem. Nie oddaje on zatem wyglądu na stronicach książkowych.
Co pewien czas spotykam ludzi, bardzo wykształconych i uczących innych, twierdzących, że Dekalog nie obowiązuje, że przestrzeganie Dekalogu to jest faryzeizm, że liczy się relacja do Boga itd.. Zachęcałbym ich do czytania Katechizmu Kościoła Katolickiego. A teraz już fragment "Myśli z kazań brwinowskich":
Pierwsze czytanie przypomina objawienie Dekalogu przez Boga. Dziesięcioro Bożych przykazań są prawem naturalnym przedstawionym w postaci nakazów i zakazów. Przypomina o nich głos Boży w sumieniu każdego człowieka (patrz: przypis).
W Ewangelii opisane jest wydarzenie wyrzucenia przez Pana
Jezusa sprzedawców i zwierząt ze świątyni: Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie (J).
Benedykt XVI komentuje to wydarzenie w następujący sposób: zbliża się śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu i Jego zmartwychwstanie. We Krwi Pana Jezusa, przelanej przez Niego w czasie Jego męki, zostanie wkrótce zawarte Nowe Przymierze. Stare Przymierze się kończy, stąd i zwierzęta ofiarne, które były tylko figurą Ofiary Chrystusa, nie będą już potrzebne.
Święty Paweł w drugim czytaniu podkreśla, że zarówno Pan Jezus jest ponad wszystkim tym, co jest na świecie, jak i Jego dzieło zbawienia ludzi przewyższa wszystko to, co jest na świecie: Tak więc, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą. To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi (1 Kor).
Jezus jest bowiem Bogiem, jest Synem Bożym, i dlatego to, czego dokonuje, posługując się tym, co jest na tym świecie, nieskończenie przewyższa wartością wszystko to, co jest tylko stworzone. Z krzyża i zmartwychwstania bierze swój początek Kościół i wszystkie sakramenty, a więc ludzie mają możliwość już tutaj, na ziemi, żyć w zjednoczeniu z Bogiem, wzrastać w świętości i z ufnością w Boże miłosierdzie zdążać do nieba.
Gorzkie Żale - Kazanie pasyjne nr 3
Gdy Ostatnia Wieczerza dobiegła końca...
...Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam
ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie.
Św. Jan Apostoł w swojej Ewangelii bardzo krótko i zwięźle
przedstawia pobyt Pana Jezusa w Ogrójcu oraz Jego pojmanie. W całym opisie męki i śmierci św. Jan co pewien czas podkreśla, że Pan Jezus dokładnie wiedział, co ma się wydarzać. Ukazuje w ten sposób Boską wszechwiedzę Syna Człowieczego.
Kolejną rzeczą widoczną w czasie Wielkiego Piątku jest to, że
Pan Jezus przyprowadza każdego człowieka do siebie, aby każdy człowiek mógł się określić, czy jest naśladowcą Jezusa, czy też Jego prześladowcą. Człowiek nie może nie spotkać się z Jezusem. Św. Jan Apostoł pisze:
Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili.
Również i dzisiaj są miejsca, w których Jezus i Jego uczniowie
się gromadzą. Są to na przykład rodziny, salki katechetyczne, szczególnie jednak takie miejsca, gdzie jest Najświętszy Sakrament, czyli kaplice i kościoły. Miejscem działania Pana Jezusa i jego uczniów są sale szpitalne, ale też pokoje chorych w domach i mieszkaniach. Pan Jezus i ci, którzy są przez Niego posłani przynoszą ulgę w cierpieniu i zbawienie Boże wraz z łaską sakramentalną. Inaczej jednak do takich miejsc przychodzą i źle je rozumieją ci, którzy tak jak Judasz zdradzają Jezusa:
Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.
Nagle miejsce cichej modlitwy Pana Jezusa i uczniów zamienia się w głośne zgromadzenie. Zacytowane słowa z Ewangelii św. Jana Apostoła wskazują na wielką liczbę przybyłych osób. Samych żołnierzy byłoby około 400-500, a ponadto wielu uzbrojonych strażników od arcykapłanów i faryzeuszów. Św. Jan pisze dalej:
A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: «Kogo szukacie?»
Każdy człowiek został lub zostanie zapytany o cel swego życia. I każdy człowiek odpowie na pytanie: Czy szukasz Jezusa? Jedni odpowiedzą twierdząco z radością i nadzieją, gdyż miłują Pana Boga. Inni zaś odpowiedzą ze strachem i rozpaczą - to ci, którzy prześladują Boga i Kościół. Czytamy dalej:
Odpowiedzieli Mu: «Jezusa z Nazaretu». Rzekł do nich Jezus: «Ja jestem». Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: «Ja jestem», cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: «Kogo szukacie?» Oni zaś powiedzieli: «Jezusa z Nazaretu».
Święty Paweł w Liście do Filipian pisze, że na Imię Jezusa zegnie się każde kolano. Także wszystkie potęgi padną na twarz przed majestatem Bożym. Teraz jednak Pan Jezus ukrywa swój majestat, a ci, którzy padają przed Nim na twarz, nie wiedzą, Komu oddają hołd. Pan Jezus, wiedząc, że to jest Jego ofiara za grzechy całego świata, mówi do Judasza, żołnierzy i strażników:
<Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie,
pozwólcie tym odejść!> Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: <Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś>.
Oprócz Pana Jezusa, nikt inny nie rozumie istoty tego, co się
dzieje, nawet apostołowie. Św. Jan pisze:
Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos.
Pan Jezus nieraz opowiadał uczniom o swojej zbliżającej się
śmierci i powstaniu z martwych. Dlatego więc, jakby przypominając, zadaje Piotrowi pytanie:
Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec?
Słowa te oznaczają, że Syn Boży ma jedną wolę Boską z Ojcem, a swoją ludzką wolę podporządkował woli Boskiej.
Wówczas kohorta oraz trybun razem ze strażnikami żydowskimi pojmali Jezusa [i] związali Go.
Drodzy bracia i siostry w Chrystusie. Pan Jezus uczy nas dzisiaj poddania się woli Bożej i to całkowitego poddania się. Jak Jezus uczynił to z miłości do Ojca, tak i my poddajemy się Bogu z miłości do Niego. Choćby przychodziły na nas bardzo ciężkie doświadczenia, to my opieramy się na Bogu, który jest naszą skałą zbawienia, nienaruszalną skałą pełnego i wiecznego zbawienia. Wszystko to, co nas spotyka w
naszej codzienności i to, co jest nieznane w przyszłości, oddajemy Panu Jezusowi z pełną ufnością. Pan Jezus nikogo nie straci z tych, którzy się Mu powierzają. Amen.
***
Przypis:
Por. KKK 2070-2071: 2070 Dziesięć przykazań należy do Objawienia Bożego. Pouczają nas one zarazem o prawdziwym człowieczeństwie człowieka. Podkreślają
główne obowiązki, a więc pośrednio także podstawowe prawa, właściwe naturze osoby ludzkiej. Dekalog stanowi uprzywilejowany wyraz "prawa naturalnego": Od początku Bóg zakorzenił w sercach ludzi zasady prawa naturalnego. Potem ograniczył się do ich przypomnienia. Był to Dekalog.
2071 Przykazania Dekalogu, chociaż dostępne dla samego rozumu, zostały objawione. Grzeszna ludzkość potrzebowała tego objawienia, aby osiągnąć pełne i pewne poznanie wymagań prawa naturalnego: Pełne wyjaśnienie przykazań Dekalogu było nieodzowne w stanie grzechu z powodu zaciemnienia światła rozumu i wypaczenia woli. Przykazania poznajemy za pośrednictwem Objawienia Bożego, które przekazuje nam Kościół, oraz za pośrednictwem głosu sumienia moralnego.
tagi: dekalog wielki post kazanie pasyjne
|
Trzy-Krainy |
| 6 października 2024 11:42 |
