Kolekta: Boże, Ty dla swojej chwały i zbawienia ludzkości ustanowiłeś Chrystusa najwyższym i wiecznym Kapłanem, spraw, aby lud, który On nabył dla Ciebie Krwią swoją, z uczestnictwa w Ofierze eucharystycznej czerpał moc płynącą z Jego krzyża i zmartwychwstania.

Pierwszy Czwartek miesiąca jest dniem poświęconym sakramentom Eucharystii i kapłaństwa. Zostały one ustanowione i związane ze sobą według zamysłu Bożego, który objawił się w działaniu Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy. To związanie obejmuje także zmartwychwstanie: Ofiara eucharystyczna uobecnia nie tylko tajemnicę męki i śmierci Zbawiciela, lecz także tajemnicę zmartwychwstania, w której ofiara znajduje swoje wypełnienie1. Tak więc lud Boży z uczestnictwa w Ofierze eucharystycznej czerpie moc płynącą z Jego krzyża i zmartwychwstania. Dzieje się tak, ponieważ obecność Chrystusa pod świętymi postaciami jest substancjalna2.

W pierwszym czytaniu św. Paweł ukazuje perspektywę, w jakiej każdy człowiek powinien postrzegać swoje życie. Perspektywą tą jest odniesienie do samego Boga: Niech się przeto nie chełpi nikt z powodu ludzi! Wszystko bowiem jest wasze: czy to Paweł, czy Apollos, czy Kefas; czy to świat, czy życie, czy śmierć, czy to rzeczy teraźniejsze, czy przyszłe, wszystko jest wasze, wy zaś Chrystusa, a Chrystus - Boga (1 Kor). Gdy ktoś chce wszystko wyjaśnić, a ogranicza się do tego świata i jego spraw, popełnia błąd i odcina się od źródła prawdy. Gdy natomiast ktoś wchodzi do Kościoła poprzez chrzest święty, już jest zjednoczony z Bogiem w Jezusie Chrystusie, już jest przybranym dzieckiem Bożym i wzrasta w mądrości Bożej, czyli wszystko stara się poznawać dzięki udzielaniu się mu Mądrości niestworzonej. Bez tej perspektywy niemożliwym jest, by choć trochę zrozumieć czym są sakramenty święte i Kościół.

Do tej Bożej perspektywy nawiązuje dzisiejsza Ewangelia. Postawa Szymona Piotra, który otwiera się na mądrość Bożą przez posłuszeństwo i wiarę w słowo Chrystusa, owocuje najpierw uznaniem swojej grzeszności wobec Syna Bożego, a zaraz potem poddaniem Mu całego swojego życia i pójściem za Nim. Odtąd każde pokolenie naśladowców Chrystusa, każde pokolenie Kościoła, niesie obfite owoce świętości umacniane zjednoczeniem z Bogiem dokonującym się najsilniej w Komunii świętej.

1Św. Jan Paweł II, enc. Ecclesia de Eucharistia, 14.

2Św. Jan Paweł II, enc. Ecclesia de Eucharistia, 15: Sakramentalne uobecnienie we Mszy św. ofiary Chrystusa, uwieńczonej Jego zmartwychwstaniem, zakłada specyficzną obecność, o której – cytując słowa Pawła VI – «mówi się jako o “rzeczywistej” nie w sensie wyłączności, tak jakby inne nie były “rzeczywiste”, ale przez antonomazję, ponieważ jest substancjalna, a w jej mocy Chrystus, Bóg-Człowiek cały staje się obecny». Jest tu po raz kolejny przypomniane wciąż aktualne nauczanie Soboru Trydenckiego: «Przez konsekrację chleba i wina dokonywa się przemiana całej substancji chleba w substancję Ciała Chrystusa, Pana naszego, i całej substancji wina w substancję Jego Krwi. Tę przemianę trafnie i właściwie nazwał święty i katolicki Kościół przeistoczeniem». Rzeczywiście, Eucharystia jest mysterium fidei, tajemnicą, która przerasta nasze myśli i może być przyjęta tylko w wierze, jak często przypominają katechezy patrystyczne o tym Boskim Sakramencie. «Nie dostrzegaj – zachęca św. Cyryl Jerozolimski – w chlebie iwinie prostych i naturalnych elementów, ponieważ Pan sam wyraźnie powiedział, że są Jego Ciałem i Jego Krwią: potwierdza to wiara, chociaż zmysły sugerują ci coś innego».

Adoro te devote, latens Deitas, wciąż śpiewamy za Doktorem Anielskim. Wobec tej tajemnicy miłości rozum ludzki doświadcza całej swojej ograniczoności. Zrozumiałe jest, dlaczego przez wieki ta prawda inspirowała teologię do mozolnych wysiłków zmierzających ku jej zrozumieniu.

Są to wysiłki zasługujące na uznanie, tym bardziej użyteczne i wnikliwe, im bardziej zdolne do łączenia krytycznej myśli z « przeżyciem wiary » Kościoła, ujmowanej szczególnie jako «niezawodny charyzmat prawdy» Magisterium Kościoła oraz jako «głębokie pojmowanie rzeczywistości duchowych», które dostępne jest głównie świętym. Trzeba przypomnieć także wskazanie Pawła VI: «Każde tłumaczenie teologiczne, które w jakiś sposób chciałoby przeniknąć tę tajemnicę, aby było w zgodzie z wiarą katolicką, musi przyjąć, że po przeistoczeniu, w obiektywnej rzeczywistości, niezależnie od naszego ducha, chleb i wino przestały istnieć tak, że od tego momentu stały się czcigodnym Ciałem i Krwią Pana Jezusa, które rzeczywiście mamy przed sobą pod sakramentalnymi postaciami chleba i wina».

 

---

tagi: powołanie  eucharystia  pierwszy czwartek miesiąca  kapłaństwo  ecclesia de eucharistia  chrystus najwyższy kapłan 

	Trzy-Krainy
	5 września 2024 08:27

0     293    6 zaloguj sie by polubić