Najłatwiejszą a jednocześnie najważniejszą dla każdego człowieka sprawą jest spotkanie z Bogiem. W każdej chwili człowiek może wznieść swoją myśl do Boga, może się modlić. Bóg bowiem jest zawsze blisko, stworzył każdą osobę ludzką na swój obraz i podobieństwo, podtrzymuje ją w istnieniu i troszczy się o nią, zna wszystkie najskrytsze ludzkie myśli czy wyobrażenia, dostrzega każdą najmniejszą nawet myśl o Bogu, która pojawia się w rozumie konkretnego człowieka. I to wszystko czyni z miłości, ponieważ Bóg jest miłością i miłuje zawsze całym sobą. Tym bardziej modlitwa, czyli myśl skierowana ku Bogu, jest przez Niego od razu zrozumiana i nie pozostaje bez odpowiedzi. Co więcej, to Duch Święty jest w człowieku inicjatorem modlitwy i przemienia ją, więc spotkanie z Bogiem dokonujące się w środku duszy człowieka, w duchu ludzkim, zwłaszcza w rozumie, w sumieniu, wywyższa człowieka, gdyż spotyka się on z samą Prawdą, ze Źródłem wszelkich prawd, aby swoje życie, poddając Bogu, poddać dążeniu do prawdy, poznawaniu jej i zrozumieniu. Dochodzenie do zrozumienia prawdy, a następnie życie według niej, jest obowiązkiem każdego człowieka, by nie tylko był człowiekiem, ale i żył jak człowiek, jak osoba ludzka.

Należącą do najtrudniejszych a jednocześnie bardzo ważną sprawą dla każdego człowieka jest spotkanie z drugim człowiekiem. Dlaczego jest sprawą trudną? Wynika to z prostego faktu, że człowiek jako osoba ludzka, pełna i niepodzielna, ma złożoną naturę. To, co w naturze człowieka jest najważniejsze, jest zarazem najbardziej ukryte i niedostępne dla drugiej osoby. Zaś to, co mniej ważne, jest widoczne, podpadające pod zmysły. Stąd czasem za spotkanie z drugim człowiekiem uważa się samo zobaczenie go, usłyszenie go, podanie mu ręki, budzące się emocje, to, co się czuje, co sobie ktoś o drugim wyobraża.

Złożona natura ludzka ma w sobie hierarchię, w której niższą częścią jest wszystko to, co jest bezpośrednio związane z cielesnością, zarządzaną oczywiście przez duszę, ze szczególnym uwzględnieniem zmysłów, pragnień zmysłowych, takiejże pamięci zbierającej spostrzeżenia zmysłowe, które są pożywką dla królującej na tym poziomie wyobraźni tworzącej różne fantazje. Jest to jednak w naturze danego człowieka poziom niższy, paralelny do zwierzęcego, podobny do najwyższego w zwierzętach poziomu zmysłowego, ale oczywiście ludzki, gdyż człowiek nie jest zwierzęciem.

Człowiek bowiem posiada duszę duchową, stąd wyższy poziom w naturze osoby ludzkiej stanowi duch ludzki, czyli trzy władze duchowe duszy ludzkiej. Czyli to, co jest najwyższe, własne i osobowe w człowieku, odbywa się właśnie w duchu ludzkim, bez udziału ciała.

Władzami duchowymi są rozum, pamięć i wolna wola. Są one duchowe, a nie materialne. To na tym, najwyższym dla człowieka poziomie jego natury, odbywa się spotkanie z Bogiem, a zwłaszcza modlitwa, czyli w naszym rozumie duchowym wznoszenie myśli do Boga, rozmowa z Bogiem, dochodzenie do prawdy z pomocą łaski Bożej. Ponieważ jest to najwyższy poziom w człowieku, spotkanie z drugim człowiekiem odbywa się właśnie na tym poziomie, na poziomie duchowym.

Jak człowiek spotyka człowieka? Prawdy, które dany człowiek zrozumiał, które budują jego tożsamość, są gromadzone w pamięci duchowej, lecz nie są widoczne, mówiąc potocznie, dla drugiej osoby. Gdy więc ktoś chce spotkać jakąś osobę, musi wykonać pewną pracę zarówno duchową, jak i cielesną. Najpierw ma przemyśleć i przygotować opis jakiejś zrozumianej przez siebie prawdy, a następnie wypowiedzieć ten opis, czyli użyć choćby kilku słów, może jakichś gestów, czy znaków. Ale i druga osoba musi wykonać pracę, najpierw na tym niższym poziomie, czyli wysłuchać, może zadać jakieś pytanie. Wówczas do pamięci zmysłowej już wpadają pewne spostrzeżenia zabarwione człowieka własnym przeżywaniem i tworzą się jakieś kolejne wyobrażenia.

Ale drugim etapem jest praca duchowa, gdyż nie wystarczy tylko cielesność, zmysłowość, wyobrażenia, aby się spotkać. Człowiek zatem bierze te spostrzeżenia swoim rozumem duchowym, gdyż jest to jedyna władza w człowieku służąca do zrozumienia prawdy, i szuka prawdy, czyli istoty rzeczy. Bóg dał człowiekowi taki rozum, który po prostu nastawiony jest na prawdę, na dochodzenie do niej, czyli na myślenie. I tam, w rozumie oświetlonym Przykazaniami miłości do Boga i do człowieka, Dekalogiem i całym prawem naturalnym, danym przez Boga i przez Boga nieustannie przypominanym człowiekowi w jego rozumie, człowiek powoli dochodzi do zrozumienia prawd i do ich pogłębiania.

Gdy więc dwie osoby wykonały powyższą pracę tak, że jedna ubogaciła drugą jakąś prawdą, i obie żyją już tą prawdą, dopełnia się to, co nazywa się spotkaniem. Spotkanie owocuje wprowadzaniem w czyn zrozumianych prawd, ludzie robią sobie nawzajem dobre uczynki, a dobre uczynki są związane z cnotą miłości mieszczącą się w wolnej woli. Dobre uczynki budowane na prawdzie świadczą, że człowiek miłuje Boga ponad wszystko, bliźniego jak siebie samego, a przedmioty oczywiście mniej.

Na to wszystko, co powyżej, nakłada się dla nas katolików poziom nadprzyrodzony, łaska uświęcająca, czyli przylgnięcie Boga w Trójcy Świętej Jedynego do człowieka, wraz z możliwością przystępowania do Sakramentów świętych, czyli wzrastania w uczestniczeniu w naturze Bożej. Odbywa się to przede wszystkim w duchu ludzkim. Zatem im lepsza dbałość o pracę duchową, tym lepsza możliwość współpracy z łaską Bożą. A wzrastanie w świętości pomaga w spotykaniu się ludzi ze sobą.

Takich spotkań w prawdzie i miłości, spotkań w Narodzonym Zbawicielu, zawiązywania i pogłębiania trwałych relacji międzyludzkich w naszych rodzinach, wspólnotach i parafiach, i w całej Polsce, życzę panu Gabrielowi z Szanowną Małżonką i Rodziną, wszystkim Szanownym Blogerom, Komentatorom i Czytelnikom.

Radosnych Świąt Narodzenia Pańskiego!

 

***

 

Źródła:

Pismo święte

Katechizm Kościoła Katolickiego

św. Tomasz z Akwinu, Suma teologiczna

wykłady ks. prof. Tadeusza Guza

i inne

---

tagi: prawda  miłość  spotkanie  osoba  rozumna natura ludzka 

	Trzy-Krainy
	21 grudnia 2023 23:25

10     528    7 zaloguj sie by polubić