Nieco ponad trzydzieści lat temu pewna grupa modlitewna z Warszawy w liczbie czterdziestu osób udała się do Ratułowa, który jest położony niedaleko Zakopanego, aby pobożnie spędzić kilka dni na przełomie grudnia i stycznia w tej niecodziennej scenerii. Mieszkając w Warszawie na co dzień, człowiek nie wie albo przynajmniej nie może zobaczyć Drogi Mlecznej w całej okazałości. Każdego wieczoru podczas prób umycia zębów szczoteczką z pomocą pasty i śniegu, co okazało się wręcz niemożliwe, albo udanego szorowania stóp śniegiem i wycierania, gdy się ich już nie czuło, można było podziwiać właśnie tę Drogę Mleczną. Dwa szerokie pasy wysoko nad głową, a jakby w zasięgu ręki, tworzone przez niezliczone jasne punkciki, większe i mniejsze, i tworzące mgiełkę, oglądane w okolicy, gdzie prawie że nie było żadnych innych źródeł światła, wyryły się w pamięci tak, że nie do zapomnienia.

Był też czas na wspólne przechadzki po okolicy oraz dyżury, jak chociażby szykowanie posiłków, nakrywanie do stołów i zmywanie.

Głównym oczywiście naszym zajęciem była modlitwa: rano jutrznia, wieczorem nieszpory, w ciągu dnia różaniec, czy indywidualne rozmyślanie. I adoracja, bo w „chałupie” była duża kaplica z Najświętszym Sakramentem. Były też nauki rekolekcyjne i Sakrament Spowiedzi.

A właśnie, kilka słów o chałupie. Piwnica murowana, a na tym wielka i rozległa chałupa zbudowana z ogromnych bali (może jodłowych?), a między nimi piękne długie wióry splecione na kształt kwiatów.

W takiej to chałupie, w warunkach spartańskich, szykowano się do Mszy świętej o północy z 31 grudnia na 1 stycznia. Po Mszy świętej spożyto świąteczny posiłek, agapę, w gronie osiemdziesięciu osób (tak tak, bo 31 grudnia przyjechało jeszcze czterdzieści osób z innej grupy modlitewnej). A po posiłku radosna zabawa taneczna prawie do świtu.

Niewielka grupka młodych ludzi postanowiła się zerwać ze snu i z samego rana zrobić sobie pielgrzymkę do Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Bachledówce. Trzeba było zejść z Ratułowa w dolinę, a potem piąć się pod górę, drogami i ośnieżonymi, utwardzonymi zmarzniętym śniegiem polami, a bywało, że i dnem zamarzniętego potoku, którego sople, zwisające z licznych wodospadów, nie były jednak smaczne. W końcu osiągnięta została Bachledówka. Pomodliliśmy się w starej kaplicy klasztornej, a następnie spotkany i miły o. paulin zaprowadził nas do kościoła, gdzie poprowadził modlitwę i opowiedział o budującym się sanktuarium.

W ciągu tego dnia, w Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, chałupa jeszcze bardziej zapełniła się ludźmi, gdyż miejscowi bardzo gościnni wierni przyszli na Mszę świętą, w której wspólnie uczestniczyliśmy.

Po kilku dniach trzeba było opuścić pobożny Ratułów, gdyż inne pobożne obowiązki czekały aż w... Gdyni. Ad majorem Dei gloriam!

Wszystkim Szanownym Czytelnikom życzę wszelkich łask Bożych w Nowym Roku Pańskim 2024, a szczególnie łaski uświęcającej, bo tylko to zostaje, co z Panem Bogiem jest uczynione.

---

tagi: rekolekcje  ratułów  bachledówka 

	Trzy-Krainy
	30 grudnia 2023 22:29

13     493    9 zaloguj sie by polubić