Dzisiaj wspomnienie świętego Ludwika IX, króla. Więc jest to okazja, by bardziej się z nim zapoznać. Zatem już wczoraj rozpakowałem dwa piękne tomy, co czekały kilka miesięcy na tę chwilę. Przeczytałem rozdział "Ku świętości: od śmierci do kanonizacji (1270-1297)", który liczy 12 stron. Stąd właśnie "mała" recenzja. Zaskoczył mnie sposób "konserwacji" ciała, gdyż nie wiedziałem, jak to dawniej robiono. Następnie, co warto podkreślić, w działaniach związanych z przeznaczeniem i przeniesieniem doczesnych szczątków króla, nie było żadnej przypadkowości. Nie było też wahań, gdyż wiele było osób i sił, które chciały te przyszłe relikwie zagospodarować dla swoich celów, także politycznych. Priorytetem było dostarczenie, i to w orszaku iście królewskim, kości i serca króla do kościoła świętego Dionizego w Paryżu.

Papieże, kardynałowie i liczne inne osoby uczestniczące w procesie kanonizacyjnym, trwającym prawie trzy dziesięciolecia, przerywanym i znów kontynuowanym, mogli dogłębnie zapoznać się z życiem Ludwika IX. Jednocześnie sprawa kanonizacji Ludwika IX, będąc sprawą Kościoła, stała się także sprawą Francji, żywotnie dla niej ważną. I jest tak nadal. A świadczą o tym nie tylko udokumentowane losy niemal każdej kości i każdej części relikwii, ale choćby i następujący przykład (nie zaczerpnięty z książki): pod koniec XIX wieku przebudowywano różę kaplic wokół Świętego Domku w Loreto. Pierwszą nową kaplicą (wzniesioną z ofiar pielgrzymów francuskich) stała się kaplica francuska. Na ścianach bocznych są freski ze scenami z krucjat, z rycerzami, templariuszami, a powyżej nich przedstawienia świętych z Francji. Witraże ukazują herby rodzin francuskich biorące udział w krucjatach. Na ścianie centralnej, nad ołtarzem, znajduje się fresk, na którym właśnie św. Ludwik IX przyjmuje na klęcząco Komunię świętą w Świętym Domku w Nazarecie. Co roku we wspomnienie tego świętego nawiedza kaplicę oficjalna delegacja rządu francuskiego.

https://www.santuarioloreto.va/it/giubileo-lauretano-2019-2021/il-percorso-giubilare/la-cappella-francese.html

Inny przykład (też nie z książki): kult św. Ludwika IX doszedł też do północnych kresów I Rzeczypopolitej, do Inflant Polskich, gdzie np. w 1830 roku w miejscowości Bukmujża wzniesiono murowany kościół pod jego wezwaniem. Możliwe, że poprzedni drewniany kościół także zbudowano ku czci św. Ludwika IX, i to już w połowie XVIII wieku. Ponieważ jest to niedaleko Agłony, głównego sanktuarium Łotwy, świątynia służy nie tylko parafii, ale także pieszym grupom pielgrzymkowym, które tam, w drodze do Agłony, sprawują Msze święte i proszą św. Ludwika o różne łaski.

http://visitdagda.com/index.php/lv/ko-redzet/24-baznicas-lv/333-ezernieku-baznica-lv

Chciałbym serdecznie podziękować panu Gabrielowi za wydanie tego dzieła, panu Rafałowi Czerniakowi za redakcję, projekt pięknej okładki, opracowanie map i skład, a specjalne podziękowanie kieruję do pani Zofii Czerniak, która przetłumaczyła książkę na język polski, a zrobiła to, wg mnie, po mistrzowsku. Nie tylko dlatego, że książkę czyta się płynnie, czyli nie odczuwa się, że to jest tłumaczenie. Ale również znakomicie udało się oddać atmosferę opowiadania o rzeczach ważnych.

Podsumowując, autor nie przedstawia nauki o relikwiach, lecz przeprowadza czytelnika od kuchni, sobie znanymi przejściami, by ten mógł niemal uczestniczyć (nie chcę powiedzieć, że "posmakować") we wszystkich sprawach, począwszy od przygotowania doczesnych szczątków, które miały stać się relikwiami, przez wielomiesięczną podróż, wieloletni proces kanonizacyjny, aż do losu relikwii w czasach nam najbliższych. Bulla "Gloria, laus", którą 4 sierpnia 1297 roku papież Bonifacy VIII ogłosił kanonizację Ludwika IX, zwieńczyła starania wielu osób, zwłaszcza z Francji, przekonanych o świętości ich króla.

---

tagi: kościół  św. ludwik ix 

	Trzy-Krainy
	25 sierpnia 2022 10:02

2     1119    12 zaloguj sie by polubić